Na wystawie Wideotaśmy. Wczesna sztuka wideo (1965–1976) możemy obejrzeć wczesne prace wideo-art, powstałe na samym początku włączania tego medium do obiegu artystycznego. Ówcześni artyści eksperymentowali z technologią, zwracając kamerę w nieoczywiste strony i nagrywając swoje działania. Ich twórczość była możliwa dzięki przemianom technologicznym: wprowadzeniu na rynek przenośnego sprzętu wideo operującego na tanich taśmach wielokrotnego użytku. Jak twierdzi kurator wystawy, dobór wideo oraz znaczenie medium na wystawie bliskie jest myśleniu o rysunku. Zebrane prace przypominają szkice na papierze, odręczne notatki dokumentujące intymność twórców. Pod tym względem ciekawe jest porównanie tej wystawy z wystawą skupioną stricte na rysunku, czyli z Lekcją fruwania przedstawiającą prace Andrzeja Krauzego. Jej kuratorka, Hanna Wróblewska, postanowiła zaprezentować prace artysty tworzone w ciągu ostatnich 30 lat dla jednego medium — brytyjskiego „Guradiana”. Dzięki temu ograniczeniu możliwe jest przyjrzenie się przemianom specyficznego medium, jakim jest rysunek prasowy, w dobie schyłku formy papierowej i dominacji prasy cyfrowej.

prowadzenie: Sara Herczyńska