Monika Sosnowska w swoich rzeźbach rozciąga i zgniata to, co miało tworzyć stabilną konstrukcję. Jak my się czujemy patrząc na zachwianie tego, co powinno być stabilne? 

Zapraszamy na zwiedzanie aktualnych wystaw z przewodniczkami. Oprowadzania odbywają się w godz. 12, 12.30, 13, 13.30 i trwają ok. 50 minut.

Warsztaty towarzyszą wystawie Moniki Sosnowskiej i będą okazją do prześledzenia architektonicznych inspiracji artystki.

Koniecznie zajrzyjcie we wrześniu do Księgarni Artystycznej! Do końca miesiąca mamy dla was atrakcyjne zniżki.

W filmie Anny Baumgart kobiety odgrywają gesty i czynności towarzyszące samookaleczeniom, a artystka dotyka społecznego tabu.

Wystawa Aleksandry Kubiak prezentowała bardzo osobisty film, łączący wideoperformans z dokumentem.

Maria Pinińska-Bereś, Natalia LL i Ewa Partum — pionierki sztuki kobiet w Polsce — były bohaterkami wystawy Ewy Toniak. Polecamy teksty towarzyszące ekspozycji.

Sylwetka jednej z wybitniejszych francuskich artystek, tworzącej w czasach feministycznej rewolty, której wystawę prezentowaliśmy w 2010 roku.

Wystawę prac z kolekcji ING przypominamy poprzez audioprzewodnik zrealizowany przez kuratorów — Rafała Dominika i Szymona Żydka.

W roku 2015 wystawa prac z naszej kolekcji miała miejsce w surowych wnętrzach odnowionej kamienicy Raczyńskich niemal naprzeciwko gmachu galerii.

Rok 1978, Galeria Kordegarda i kolekcja Jana Styczyńskiego.

Wystawa z 1968 wpisywała się w założenia polityki kulturalnej ministra André Malraux, ktory powołał komisję opiniującą publiczne zamówienia dzieł sztuki.

Zobaczcie dokumentację fotograficzna wystawy w Zachęcie.

Zdjęcia Kossakowskiego z cyklu Przemysł polski powstały w latach 60. na zamówienie miesięcznika „Polska”.

Wizualizacje projektów architektonicznych rzeźbiarki na podstawie fotomontaży Eustachego Kossakowskiego.

„Postęp techniczny podpowiada artyście nieznane dotychczas rozwiąza­nia" — pisał w katalogu wystawy z 1964 roku Michel Faré.

Monumentalne Schody Moniki Sosnowskiej prezentowane były na wystawie Nowa rzeźba? w 2012 roku.

Kuratorowana przez Marię Brewińską wystawa podejmowała temat relacji współczesnej rzeźby z modernizmem. Polecamy lekturę folderu towarzyszącego ekspozycji.

Z naszej kolekcji przypominamy pracę Jerzego Jarnuszkiewicza z początku lat 70. — przykład z grupy rzeźb metalowych.

„Obraz kraju, w którym żyjemy, który budujemy, czynimy lepszym i piękniejszym” — tak anonsowano wystawę w 1969 w „Dzienniku Ludowym”.

Od opalizującej fontanny do tanecznych performansów — przypominamy wydarzenia towarzyszące wystawie Plac Małachowskiego 3.

Pierwsza wystawa zainspirowana badaniami publiczności Zachęty miała miejsce w 2011. Polecamy lekturę tekstów kuratorskich oraz analizę socjolożki Joanny Erbel.

Monumentalna donica ceramiczna, wykonana z oryginalnej formy zachowanej w nieczynnej spółdzielni w Łysej Górze.

Przed Zachętą znalazła się m.in. przestrzenna dekoracja projektu Wojciecha Zamecznika (1957). 

Donica na roślinność wodną z lat 60. XX wieku stanęła przed Zachętą w lecie 2018. Zobaczcie, jakie rośliny posadziliśmy dzięki wsparciu Ogrodu Botanicznego UW.

Książka Przemysława Strożka przedstawia polsko-marokańskie relacje artystyczne w obszarze różnych dziedzin sztuki: od malarstwa po film i praktyki konceptualne.

Na solowej wystawie artystki (2013) pojawiło się m.in. przetwarzanie historii osobistych czy obsesyjne powracanie do kwestii niewidzialności, wymazywania swojej postaci.

Ania Witkowska i Adam Witkowski w swoim projekcie szukali odpowiedzi na pytanie, do jakiego stopnia sytuacja dwojga artystów stanowiących rodzinę wpływa na ich twórczość.

O idei wystawy kuratorskiej Marii Brewińskiej oraz prezentowanych filmach opowiada Daniel Kotowski. Dostępne także dla osób słyszących.

Na prezentowanej w 2011 wystawie artysta pokazał zdjęcia Chongqing – jednego z wielu rozwijających się w imponującym i zastraszającym tempie i skali chińskich miast.

Zapis dyskusji wokół wystawy Karoliny Grzywnowicz —  projektu o roślinach będących zapisem historii społecznej i politycznej — z udziałem Zbigniewa Libery i Pawła Mościckiego.

Wystawa o symbolicznym „momencie zerowym” PRL, prezentująca dokumentację warszawskich ruin sporządzoną tuż po wyzwoleniu miasta.

„Do Warszawy przysłano Waterbull Pollocka (1945), znajdujące się w Stedelijk od 1950 roku. Praca ta była odpowiedzią artysty na krążącą od 1939 roku po USA Guernicę Picassa”.

Bardzo osobistą, poetycką twórczość artystki sytuuje się w granicach szeroko pojmowanego surrealizmu. Pełne witalności formy organiczne oraz plamy barw cechują jej prace z lat 60.

Jak opiekować się dziełami sztuki współczesnej? Polecamy książkę towarzyszącą nietypowemu pokazowi prac z kolekcji Zachęty (To nie jest wystawa, 2008).

O legendarnej dyrektorce Centralnego Biura Wystaw Artystycznych Zachęta (1954–1969) pisze Karolina Zychowicz.

Forma Otwarta i Linearny System Ciągły Hansena oraz analiza „skażenia wizualnego” i krytyka wielkomiejskiej monokultury Urbanowicza, czyli wenecka prezentacja w CBWA w 1977.

Historczyny budynek, w którym Tyrmand napisał Złego, w ujęciu Anety Grzeszykowskiej i Jana Smagi.

Czy budynek może być równie dynamiczny jak klimat? Na to i wiele innych pytań odpowiada publikacja towarzysząca wystawie w Pawilonie Polskim na Biennale Architektury 2018.

Sesja towarzysząca wystawie Figury niemożliwe (2014), pokazywała związki architektury i władzy zarówno w perspektywie historycznej, jak i współczesnej.

Pierwsza obszerna prezentacja sztuki naiwnej odbyła się w Zachęcie w 1958 roku. O wystawie i jej recepcji pisze Gabriela Świtek.

Wątek dzieci pojawia się w wielu realizacjach Deskur, a bohaterami serii jej prac realizowanych od 1995 roku są siostrzeńcy artystki.

Pierwsza wystawa przygotowana dla dzieci i przez dzieci odbyła się w Zachęcie w 2003. Polecamy katalog towarzyszący tej eskpozycji!

Jak powinna wyglądać wartościowa książka dla dzieci? O tym rozmawiali uczestnicy dyskusji. 

Garść pomysłów na wspólne widzenie wszystkiego jako sztuki podrzuciła rodzicom Karolina Vyšata przy okazji wystawy Wszystko widzę jako sztukę.

Filmy Olafa i Konstantego Brzeskich można było oglądać na wystawie Co dwie sztuki to nie jedna. Zobaczcie, jak rozbudzić kreatywność dziecka.

„Po raz pierwszy mamy okazję bliższego poznania rysunku, grafiki i akwarel Stanów Zjednoczonych" — pisał recenzent w 1958 roku. U nas wystawę z 1957 opracowała Petra Skarupsky.

Łącząc i modyfikując przedmioty i ich części, artysta tworzy zupełnie nowy obiekt — wizualne wyobrażenie rzeczy.

Pierwsza wystawa w Zachęcie poświęcona muzyce i sztukom wizualnym odbyła się w 2009 roku. Zobaczcie plakat i poczytajcie o tej międzynarodowej ekspozycji.

Obraz Dróżdża z kolekcji Zachęty zainspirował gimnazjalistów do stworzenia swoich muzycznych interpretacji tego dzieła. Posłuchajcie efektów w ramach projektu Muzyczne obrazy.

100 dzieł od futuryzmu po dzień dzisiejszy obrazujących włoski w awangardach europejskich XX wieku — CBWA, rok 1968.

Jak pokazać upływ czasu? Pawlak przedstawia przemijanie za pomocą dokumentowanych na płótnie wycinków, pamiątek przeszłości, piktogramów.

Trzy epizody, łączacy je motyw katastrofy i inspiracja Wojną światów Orsona Wellesa.

Ceramiczne dekoracje architektoniczne z lat 60. oraz współcześni artyści. Posłuchajcie oprowadzania kuratorki.

Czym dla dziesięciolatka jest poszukiwanie straconego czasu? Posłuchajcie audiodeskrypcji pracy Tymona Rogalskiego i jego rodziców. Dostępny jest również opis w PJM.

Jak czas i zmiana miejsca ekspozycji wpływa na dzieło? Przypominamy projekt Konrada Smoleńskiego i towarzyszący mu folder.

Pierwsza obszerna prezentacja radzieckiego socrealizmu odbyła się w Zachęcie w 1951 r. O jej ideologicznym wymiarze pisze dr hab. Iwona Luba.

Tablice do nauki alfabetów to cykl graficzny Doroty Podlaskiej, którym artystka przybliża kultury będące bardzo blisko nas.

Malarstwo i rysunki Witkacego na wystawie zaaranżowanej przez Tadeusza Kantora. Wracamy do roku 1967 w CBWA.

Ewa Zarzycka – performerka, konceptualistka. Przypominamy jej rysunki z naszych zbiorów.

O wystawie młodego pokolenia duńskich artystów, prezentowanej w Zachęcie w 1968 roku, pisze prof. Andrzej Pieńkos.

Duchamp i przypinka rowerowa, czyli sztuka zawłaszczania w wykonaniu jednego z najbardziej przewrotnych polskich artystów.

Joanna Malinowska i Christian Tomaszewski zainspirowani radzieckim programem kosmicznym.

Pamiętacie tę niezwykłą wystawę Juliana Antoniszczaka? Towarzyszył jej plakat zaprojektowany przez Jakuba de Barbaro.