zapisy dla nauczycieli z Warszawy: kursy.wcies
zapisy dla nauczycieli z woj. mazowieckiego: warszawa.mscdn.pl

Wraz z Mazowieckim Samorządowym Centrum Doskonalenia Nauczycieli oraz Warszawskim Centrum Innowacji Edukacyjno-Społecznych i Szkoleń zapraszamy nauczycieli polonistów wszystkich etapów nauczania z województwa mazowieckiego do udziału w Letnim Uniwersytecie Nauczycieli Polonistów. Program jednego z czterech dni kursu doskonalącego przygotowała Zachęta. Znajdują się w nim pokaz filmu Aleksandry Kubiak Śliczna jesteś Laleczko i spotkanie z artystką, warsztaty wokół wystaw Poza zasadą przyjemności. Afektywne operacje i Jarosław Kozakiewicz. Zawrót głowy oraz seminarium dr Moniki Murawskiej Co tworzyłby dziś Paul Cézanne? Liczne oblicza sztuki współczesnej.

koordynacja ze strony Zachęty: Anna Zdzieborska

Program:

Pokaz filmu Śliczna jesteś Laleczko Aleksandry Kubiak oraz rozmowa z artystką
prowadzenie: Marta Miś

Śliczna jesteś Laleczko to film bardzo osobisty, wynikający z przeżyć Aleksandry Kubiak związanych z tragiczną śmiercią jej matki. Artystka łączy tu wideoperformans z filmem dokumentalnym: zapis spotkań z aktorką Elżbietą Lisowską-Kopeć, która ma wcielić się w postać matki, przygotowania do roli i wreszcie wspólne działanie. Kubiak poddaje się w ten sposób procesowi autoterapii. Przeżyta tragedia, trauma, głęboko skrywana prawda, wstyd, emocje i tęsknota za matką zostają ujawnione. Jednak nie ma tu ekshibicjonizmu — celem jest przepracowanie własnych lęków i w efekcie uzdrowienie. Widz wkracza w sytuację intymną, zaś autorka, wychodząc od bolesnych doświadczeń (a tym samym rzeczywistości), prowadzi nas do fikcji mającej moc katartyczną.

Aleksandra Kubiak — artystka wizualna. Autorka wideo, performansów z udziałem publiczności i zaproszonych gości, obiektów. Interesuje ją możliwość społecznego oddziaływania sztuki. W latach 2001–2013 wraz z Karoliną Wiktor tworzyła duet performerski Grupa Sędzia Główny. Od 2011 roku pracuje indywidualnie. Ukończyła Edukację Artystyczną na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego. W 2016 roku uzyskała tytuł doktora sztuki na Wydziale Komunikacji Medialnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Mieszka i pracuje w Zielonej Górze.

Marta Miś — historyczka sztuki i filmoznawczyni. Publikowała teksty m.in. w miesięczniku „Kino”, katalogach MFF Nowe Horyzonty oraz w katalogach wystaw Antonisz: Technika jest dla mnie rodzajem sztuki (Zachęta, 2013), Nowe ilustracje (Galeria Arsenał w Białymstoku, 2016). Kuratorka wystaw: Trwa generowanie podglądu (Muzeum Sztuki w Łodzi, 2010), Jacek Malinowski. Dwubiegunowo (Zachęta, 2016). Pracuje w Zachęcie — Narodowej Galerii Sztuki.

Seminarium Co tworzyłby dziś Paul Cézanne? Liczne oblicza sztuki współczesnej
prowadzenie: dr Monika Murawska

Sztuka współczesna jest wieloforemna, nie jest jak linia prosta, ale jak „zygzak”, bowiem zbacza z obranych dróg, zmienia tory i zaskakuje. To sztuka po końcu sztuki, jak ujmuje to Arthur Danto, ponieważ nie jest już tym, czym była kiedyś, już sto lat temu jej paradygmat uległ radykalnemu przekształceniu. Zmieniła się też funkcja artysty. Stefan Morawski wyznaczył swojego czasu cztery drogi, jakimi podąża dziś artysta: doznanie, mass media wraz z działaniami w codzienności, nowe technologie i konceptualizm. Czasem drogi te krzyżują się ze sobą i splatają, ale niekiedy biegną od siebie niezależnie.

Pytanie, jakie chcemy tu postawić, dotyczy istoty samej sztuki, czy też jej nieuchwytności. A także tego, jak zmieniła się rola artysty, czy i gdzie we współczesnym świecie znalazłoby się jeszcze miejsce dla takiego twórcy jak Paul Cézanne, dla koryfeusza nowoczesności, artysty buntownika, malarza odrzucanego przez wiele lat i skłóconego ze światem. Czy artysta widzi więcej, czy, paradoksalnie, mniej, ponieważ pomija to, co według niego nieistotne? Czy sztuka nie zdaje sprawy raczej z rozpadu rzeczywistości niż z jej spoistości i swojskości? Co wobec tego tworzyłby dziś Cézanne?

dr Monika Murawska — absolwentka filozofii i historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zajmowała się przede wszystkim historią filmu. Studiowała na Université Paris X Nanterre i Katholieke Universiteit Leuven. W 2008 roku obroniła doktorat na Uniwersytecie Warszawskim poświęcony współczesnej fenomenologii francuskiej. Jest trzykrotną stypendystką rządu francuskiego, sekretarzem redakcji „Przeglądu Filozoficzno-Literackiego” i członkiem Polskiego Towarzystwa Fenomenologicznego. Autorka książek: Problem innego (2005) i Filozofowanie z zamkniętymi oczami (2011) oraz licznych artykułów na temat fenomenologii sztuki.

Afekt — doznanie, przeżycie, doświadczenie. Warsztaty na wystawie Poza zasadą przyjemności. Afektywne operacje
prowadzenie: Maria Szczycińska i Marcin Matuszewski

Afekt to automatyczna reakcja — przykra lub przyjemna — na zewnętrzny bodziec. Na wystawie Poza zasadą przyjemności. Afektywne operacje zetkniemy się z dziełami sztuki wywołującymi silne emocjonalne poruszenie, które prowadzi nas do późniejszego zastanowienia się nad dziełem, jego interpretacji oraz intelektualnego przepracowania. Podczas wspólnego zwiedzania wystawy podzielimy się emocjami towarzyszącymi odbiorowi konkretnych prac, często o mocnej formie i nieoczywistej treści, zastanowimy się nad źródłem inspiracji i sposobem przedstawienia oraz celem, jaki stawiają sobie ich autorzy.

Więcej o wystawie

Maria Szczycińska — absolwentka historii sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, studentka kierunku Media interaktywne i widowiska na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracuje jako edukatorka w Zachęcie.

Marcin Matuszewski — student kulturoznawstwa w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Pracuje jako edukator w Zachęcie.

Myślenie modułem. Warsztaty na wystawie Jarosław Kozakiewicz. Zawrót głowy
prowadzenie: Katarzyna Piskorz

Jarosław Kozakiewicz w swoim myśleniu o rzeźbie i architekturze posługuje się modułem. Starożytnym wzorcem proporcji dla pięknej i harmonijnej architektury, wywiedzionych z ludzkiego ciała, był tzw. człowiek witruwiański (od imienia rzymskiego architekta Witruwiusza) — wizerunek mężczyzny wpisany w okrąg i kwadrat. Dziś znamy ten model przede wszystkim dzięki słynnemu rysunkowi Leonarda da Vinci, będącemu symbolem renesansowego humanizmu. W XX wieku nowoczesny model oparty na ludzkim ciele stworzył Le Corbusier. Jego Modulor — człowiek przyszłości — miał być źródłem idealnych proporcji dla architektów-modernistów. Na warsztatach porozmawiamy o tych słynnych koncepcjach, do których w swojej twórczości odnosi się Kozakiewicz. Następnie, opierając się na własnym ciele, stworzymy moduły i spróbujemy wykorzystać ich konstrukcyjny potencjał.

Więcej o wystawie

Katarzyna Piskorz — studentka studiów magisterskich na kierunku historia sztuki na Uniwersytecie Warszawskim, uzyskała dwa dyplomy licencjackie (kulturoznawstwo oraz historia sztuki) na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Studiowała na University of Leeds oraz Københavns Universitet. Pracowała jako edukatorka w Wielkiej Brytanii (Saatchi Gallery). W Zachęcie prowadzi warsztaty dla młodzieży i oprowadza po wystawach.