Kolekcja Zachęty jest z jednej strony wycinkiem obrazu sztuki współczesnej tworzonej i prezentowanej w Polsce, z drugiej — wypadkową merytorycznych, ale i politycznych wyborów. W inwentarzu dzieł instytucji mocno wybrzmiewa „odwieczny” dyskurs między zbiorem a kolekcją — wielogłosowość rozstrzygnięć i preferencji dotyczących gromadzonych prac. W zasobach instytucji, podobnie jak w innych muzeach i kolekcjach, odnaleźć można prace wybitne i przeciętne, związane z programem wystaw czasowych, takie, które straciły swą żywotność oraz te wciąż aktualne dla kolejnych pokoleń odbiorców. 
Wybór dzieł na obecnym pokazie odzwierciedla wszystkie etapy formowania się instytucji i tworzenia jej kolekcji: od założycielskiego momentu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, poprzez czasy istnienia Centralnego Biura Wystaw Artystycznych Zachęta, aż do chwili obecnej, gdy stała się narodową galerią sztuki. Prace fotograficzne Andrzeja Pawłowskiego z cyklu Genesis przywołują gesty tworzenia „nowego”. Rysunek Marlene Dumas przypomina o dramatycznej śmierci prezydenta Gabriela Narutowicza w 1922 roku, zastrzelonego w Zachęcie przez malarza Eligiusza Niewiadomskiego. Zamach na pierwszego prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej zbiega się w czasie z powstaniem akwareli przedstawiającej gmach galerii autorstwa Bronisława Kopczyńskiego. Ten z kolei koresponduje z pracą Krzysztofa Wodiczki na temat doświadczeń kobiet związanych z przemocą, zrealizowaną w formie projekcji wideo na fasadzie Zachęty. Jadwiga Sawicka w reklamach kulturalnych „agituje”, pokazując, jak powinny działać instytucje sztuki, a Andrzej Sapija egzemplifikuje pojęcie zbioru. Ten wizualno-liczbowy zapis na papierze w abstrakcyjny sposób unaocznia zbiór artystycznych obiektów z przypisanymi numerami inwentarza. Fragment instalacji Edwarda Krasińskiego z 1997 roku — z wykorzystaniem wizerunku obrazu Śmierć Barbary Radziwiłłówny (1860) Józefa Simmlera — jest echem wystawy tego współczesnego artysty w Zachęcie, a jednocześnie inkarnacją pierwszego dzieła zakupionego przez Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych.

Zbiory instytucji od początku przechowywane były wyłącznie w  macierzystym budynku. Rozbudowa gmachu na początku lat 90. XX wieku pozwoliła na utworzenie profesjonalnej przestrzeni do magazynowania dzieł. Teraz zdecydowaliśmy się ją zoptymalizować, wyremontować i unowocześnić. Inwestycja, która będzie trwała przez najbliższy rok, stanie się także okazją do prezentacji wybranych prac i podejrzenia „przez dziurkę od klucza” specjalnie zaaranżowanego magazynu tymczasowego, gdzie w trakcie remontu będzie przechowywana większość dzieł z naszej kolekcji. Pokaz Żywe magazyny: Artibus jest pierwszym z cyklu przygotowywanego w ramach tego przedsięwzięcia.