Teresa Murak dokonała pierwszego zasiewu rzeżuchy w 1972 roku. W czasie Wielkanocy tę niewielką roślinę wysiewa się np. na kawałku ligniny, a jej szybki wzrost symbolizuje zdolność przyrody do odradzania się i rozkwitu wiosną. Artystka pokrywała ziarnem rzeżuchy różne części garderoby i prezentowała porosłe nią ubrania na swoich wystawach. W 1992 roku podczas dwutygodniowej akcji w ramach IV Międzynarodowego Biennale Sztuki Papieru Papier i natura w Papiermuseum w Düren (Niemcy) wykonywała Papiery z ziarnem – niewielkie arkusze papieru czerpanego. Taki rodzaj papieru powstaje przez odsączanie za pomocą sita zmiażdżonych i rozmoczonych w wodzie włókien roślinnych. Tworzą one wilgotne warstwy, które po zdjęciu z sita nakłada się jedna na drugą i pozostawia do wyschnięcia. Tym razem Murak umieściła nasiona rzeżuchy pomiędzy warstwami papieru, a jego włókna osadziły się na ziarnach, tworząc grubą fakturę. Ta i inne realizacje artystki mieszczą się w kręgu ważnych dla niej odniesień judeochrześcijańskich i pogańskich. Jak pisał kurator Sebastian Cichocki: „Czynność zasiewu staje się modlitwą lub medytacją. Pojedyncze kiełkujące rośliny są literami, tworzącymi zagadkowy, nieczytelny, stale rozsypujący się i mutujący tekst modlitwy wpisany w tkankę miejską. Czynność pisania po ziemi, za pomocą nasion, jest dla artystki aktem wiary, darem i podporządkowaniem prawom natury i wyższym siłom”.