Miejsce Projektów Zachęty

kuratorka: Magda Kardasz
współpraca: Julia Harasimowicz

Projekt Lado Lomitashvilego przygotowany dla Miejsca Projektów Zachęty w sposób metaforyczny odnosi się do pamięci zdarzeń i historii zapisanych w wodzie i przedmiotach. Praktyka artystyczna Lomitashvilego jest z założenia multidyscyplinarna. Wykształcenie w dziedzinie architektury czyni go szczególnie wrażliwym na niuanse przestrzeni, w których buduje swoje architektoniczno-rzeźbiarsko-malarskie abstrakcyjne instalacje z filozoficznym, społecznym i ekologicznym wydźwiękiem.

Szczególnie bliska jest mu praca w kontekście miejsca (site specific). Przygotowując się do warszawskiego projektu, od początku zakładał stworzenie swoich kompozycji z materiałów z recyklingu. Stąd nawiązanie współpracy z Habitat for Humanity Poland — pomagającą osobom i rodzinom w trudnej sytuacji życiowej zamieszkać w godnych warunkach. Wiele sprzętów wybranych przez Lado w magazynach sekcji ReStore  fundacji, a następnie artystycznie przez niego przekształconych, stało się elementami wystawy.

Inną organizacją, z którą podjęliśmy twórczą współpracę, jest WWF Poland, a konkretnie jej dział zajmujący się ochroną mórz i oceanów. To część światowej organizacji o charakterze niedochodowym, zajmującej się „powstrzymaniem degradacji środowiska naturalnego Ziemi i stworzenia przyszłości, w której ludzie będą żyli w harmonii z przyrodą”. Organizacja ta rozpoczęła w 2016 roku projekt MARELITT Baltic, mający na celu ograniczenie zanieczyszczeń Morza Bałtyckiego w pozostałości sprzętu służącego do połowów. Tak zwane sieci widma dryfują w morzu, stanowiąc poważne zagrożenie dla zwierząt, ale też nurków i statków. Akcja polega na odławianiu tych elementów z morza we współpracy z lokalnymi rybakami. Wydobyte obiekty składowane są w portach z zamiarem przyszłej utylizacji. Ich twórcze wykorzystanie przez Lomitashvilego staje się tym samym rodzajem artystycznej utylizacji bałtyckich śmieci. Wystawa w poetycki sposób zwraca uwagę na ten problem, ważny w czasach rosnącego zagrożenia naszej planety katastrofą ekologiczną.

Warto także zwrócić uwagę na przejawianą przez Lado Lomitashvilego umiejętność odnajdowania piękna (kształtu, koloru, faktury) w śmieciowym materiale czy zdegradowanej substancji. Przedmioty wydobyte z morza oraz inne przeniesione ze świata praktycznej użyteczności na wystawę, zdają się opowiadać historie o podwodnym świecie. Metafora wody — jako nośnika informacji, płynnego czynnika wiecznej zmiany czy wreszcie elementu oczyszczającego — spina projekt artysty. Można zaryzykować stwierdzenie, że wystawa niesie nadzieję na pozytywne rozwiązanie dzięki przywróceniu porozumienia i solidarności między samymi ludźmi, a także między nimi a naturalnym środowiskiem.

Lado Lomitashvili otrzymał w tym roku wyróżnienie w ramach I Edycji Nagrody im. Zygmunta Waliszewskiego fundowanej przez Instytutu Polski w Tbilisi .

^{fot. dzięki uprzejmości artysty}