Ur. w 1926 roku w Kaliszu, zm. w 1973 roku w Praz-Coutant, Francja.

Rzeźbiarka. W latach 1945–1946 praktykowała w praskiej pracowni Otokara Velimskiego, następnie studiowała w Wyższej Szkole Artystyczno-Przemysłowej w Pradze i w latach 1948–1950 w École Nationale Supérieure des Beaux-Arts w Paryżu. W 1951 roku wróciła do Polski, w 1963 na stałe zamieszkała we Francji. Pierwszy autoportret wykorzystujący odlew twarzy Szapocznikow wykonała w 1965 roku, potem posługiwała się odlewami różnych części ciała, eksperymentując z nowymi materiałami, jak poliester. Z biegiem czasu tematykę jej prac zdominowały wątki autobiograficzne. Pod
koniec lat 60. powstały cykle Brzuchy, Fetysze oraz Nowotwory —
z fotografiami zatopionymi w masie poliestrowej — które wraz postępem
choroby artystki znalazły kontynuację w cyklach Wielkich nowotworów,
Nowotworów nawarstwionych, Pamiątek czy wreszcie Nowotworów
uosobionych.