Nowotwory uosobione to cykl kilkunastu odlewów głów — poddanych
deformacji autoportretów. Praca jest zapisem zmagań artystki z chorobą
i próbą jej oswojenia, rezultatem obserwacji destrukcji własnego ciała.
Pierwszy autoportret wykorzystujący odlew twarzy Szapocznikow
wykonała w 1965 roku, potem posługiwała się odlewami różnych części
ciała, eksperymentując z nowymi materiałami, jak poliester. Z biegiem
czasu tematykę jej prac zdominowały wątki autobiograficzne. Pod
koniec lat 60. powstały cykle Brzuchy, Fetysze oraz Nowotwory —
z fotografiami zatopionymi w masie poliestrowej — które wraz postępem
choroby artystki znalazły kontynuację w cyklach Wielkich nowotworów,
Nowotworów nawarstwionych, Pamiątek czy wreszcie Nowotworów
uosobionych.