Wystawa, objęta patronatem ministrów spraw zagranicznych obu krajów, należy do rzadkich w latach 60. XX wieku tak obszernych pokazów sztuki kraju kapitalistycznego. Chociaż ekspozycja była odpowiedzią na wystawę polskiej abstrakcji, pokazaną w 1959 roku w Kopenhadze, nie ograniczyła się (wbrew tytułowi) do sztuki najnowszej. Przeciwnie, stanowiła typowy produkt promocyjny Duńczyków, usiłujących wykreować wizerunek kultury nieznanego kraju za granicą.

Wystawa, w przeciwieństwie do dużej prezentacji sztuki duńskiej w CBWA z 1961 roku, obejmowała twórczość wyłącznie młodego pokolenia. Jej kontekst, narodziny i autorstwo koncepcji są dzisiaj trudne do ustalenia. Oficjalnym organizatorem było Centralne Biuro Wystaw Artystycznych pod patronatem Ministerstwa Kultury i Sztuki, a ze strony duńskiej tamtejszy Komitet ds. Wystaw Artystycznych Za Granicą. Wystawę inaugurował w obecności ambasadora Danii minister Kultury i Sztuki Lucjan Motyka.