Wczesna praca artysty z okresu, w którym skupił się on na dziełach materialnych. W latach 90. stworzył wiele obiektów, które konstruował z gotowych przedmiotów, często wcześniej wykorzystywanych przez niego w akcjach i performansach. W Gitarze doskonale uwidaczniają się wątki obecne w twórczości artysty: umieszczenie nośników dźwięku – taśmy magnetofonowej i płyt winylowych – jako symbolicznego zapisu muzyki, wprowadzanie fragmentów znalezionych i połączonych z sobą przedmiotów (jako swoistych, zdefiniowanych przez artystę „stref kontaktu”), wykorzystywanie elementów organicznych odwołujących się do żywych organizmów otaczających stale człowieka. Zarębski, łącząc i modyfikując przedmioty i ich części, tworzy zupełnie nowy obiekt, który ma być jednak tylko wizualnym wyobrażeniem rzeczy. Walor estetyczny powstałego obiektu jest dla artysty także ważny – jak sam przyznawał –znalezionym brzydkim przedmiotom stara się przywrócić piękno.