Praca z cyklu Weki tworzonego przez Roberta Rumasa w pierwszej połowie lat 90. Artysta pozamykał w słoikach przedmioty codziennego użytku, takie jednak, które reprezentowały system wartości charakterystyczny dla Polski, szczególnie w nowej rzeczywistości po transformacji ustrojowej. Pasteryzacja i wekowanie mają charakter symboliczny, są procesem, dzięki któremu artysta pozbywa się ładunku emocjonalnego do tych elementów. Jest to wtórna wersja pracy, poprawiona przez autora. Pierwotna składała się z plastikowej lampy szpitalnej i weków, które nie miały osłon z pleksi. Osłony zastosowane przez Rumasa pierwotnie jako zabezpieczenie weków zyskały znaczenie podwójnego zamknięcia, dlatego autor zalecił eksponowanie weków wraz z osłonami.