Wideo dotyczy tworzenia się nowych kodów językowych, ukazuje „alfabet” kultury hiphopowej, zarówno języka mówionego, jak i języka ciała. Artystka wraz z grupą młodych dziewczyn związanych z warszawską sceną hiphopową wyabstrahowała 24 gesty z języka ciała tej subkultury, którym przypisane zostały 24 słowa. Dziewczyny opowiadają gestami i ruchami ciała o sobie, o życiu w Warszawie i o muzyce. Praca porusza kwestie kulturowego kodu, jakim jest szeroko rozumiany przez artystkę język. Rozszyfrowuje jego nowe aspekty, odmiany. HH jest przykładem zdolności Niesterowicz w poddawaniu szczegółowym, analitycznym oględzinom zastanej rzeczywistości, jak również niekiedy jej „samokreowania”.