Kozyra jest tu zarówno reżyserem, głównym aktorem, jak i tworzywem w rękach mistrzów-przewodników: Glorii Viagry i Maestra, którzy pomagają jej się wcielać w różne role. Jednak zarówno w przypadku Glorii, berlińskiego transwestyty, dla artystki – wzoru „prawdziwej kobiecości”, jak i Maestra, nauczyciela śpiewu operowego Grzegorza Pitułeja, świat, w który wprowadzają swoją uczennicę jest pełen sztuczności, konwencji i pozy. W skład projektu wchodzą: Non so piu (2004, wideoinstalacja), Koszmar (Nightmare, 2004, zapis performansu), Kwadrans (A Quarter of an Hour, 2004, zapis performansu), Koncert na fasadzie (Fasçade Concert, 2005, zapis performansu), Madonna z Pelago (Madonna from Pelago, 2005, zapis performansu), Diwa. Reinkarnacja (Diva. Reincarnation, 2005-2006, zapis z performansu), Piękno. Wernisaż z Glorią Viagrą (Beauty. Pre-view with Gloria Viagra, 2005, zapis kryptoperformansu), W hołdzie Glorii Viagrze (Tribute to Gloria Viagra, 2005, zapis performansu), Opowieść zimowa (The Winter’s Tale, 2005-2006, film), Kastrat (Il Castrato / The Castrate, 2006, zapis performansu), Cheerleaderka (Cheerleader, 2006, wideoklip), Opowieść letnia (Summertale, 2008, film) oraz quasi-dokumentalny film podsumowujący projekt pod tym samy tytułem (In Art Dreams Come True, 2006).