Aleksandra Jachtoma malowała formy o zaokrąglonych krawędziach umieszczone na abstrakcyjnym skontrastowanym kolorystycznie tle. Z czasem różnica pomiędzy figurą a tłem zaczęła zanikać aż do prawie całkowitego zatarcia. Powstawały niemal monochromatyczne obrazy. Artystka eksplorowała w nich bogactwo jednego koloru w ramach jego szerokiego spektrum, wywołując wrażenie optycznej iluzji i przestrzennej głębi. Za pomocą tradycyjnych materiałów i narzędzi malarskich (farba, pędzel) oraz wyrafinowanych metod polegających na różnicowaniu tonalnym wybranego koloru odsłaniała nieskończone możliwości barw podstawowych i ich pochodnych. Całkowicie pozbawione elementów figuracji i odniesień do świata materialnego obrazy zgłębiały zagadnienie widzenia. Dostrzegalny w nich pierwiastek duchowy obywa się bez dosłownych odniesień do konkretnego systemu filozoficznego czy religijnego.