Artystka łączy dwa klasyczne gatunki malarskie (martwą naturę i nokturn) w jednym przedstawieniu, podkreślając ten gest tytułem obrazu. Na pierwszym planie ukazana została martwa natura skomponowana z dzbanów i glinianych naczyń ustawionych na stole. Towarzyszy im obiekt z innego „porządku”, którym jest najmniejsza spośród wszystkich przedmiotów muszla, umieszczona w lewym dolnym rogu przedstawienia. Kompozycja oświetlona jest frontalnie, nierównomiernie, czego efektem są odbicia na glazurowanej powierzchni dzbanów i kufli, a jednocześnie światło pada też z tyłu, o czym świadczą cienie rzucane przez przedmioty. Pozostawione niedbale naczynia mogą świadczyć o wcześniejszej uczcie czy innym towarzyskim spotkaniu. Równie istotny jest tu drugi plan obrazu, czyli pejzaż towarzyszący tej niecodziennej scenie. Artystka przedstawia moment graniczny między dniem i nocą z dramatycznym układem ciemnych chmur, zza których wyłania się światło. Elementem krajobrazu są pogrążone w ciemności drzewa i wzburzone fale morza z refleksami światła. Mistrzowsko skonstruowana i namalowana z wykorzystaniem kontrastów i kompozycyjnej wirtuozerii scena jest enigmatyczna w wyrazie, jakbyśmy mieli tu do czynienia z dramatem, który właśnie się wydarzył lub dopiero się rozegra.

Michał Jachuła