Przekrojowa wystawa polskiego malarstwa XX i XXI wieku obejmuje szerokie spektrum dzieł wybitnych polskich twórców wpisujących się w kluczowe nurty historii sztuki i aktualne prądy artystyczne. Międzypokoleniowy, problemowy pokaz przypomina starsze oraz przywołuje najnowsze postawy ponad czterdziestu artystów zanurzonych w medium malarstwa. Ekspozycja z jednej strony koncentruje się na najważniejszych, historycznych już dzisiaj pozycjach artystycznych „po Cybisie”. Z drugiej — jej ambicją jest prezentowanie prac ukazujących stan współczesnego malarstwa.  

Sztuka w naszym wieku to wystawa prac pochodzących z kolekcji Fundacji Sztuki Polskiej ING oraz Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki.

„Na każdy nowy obraz, na każde dotąd nie widziane płótno Tadeusza Dominika czekam z największym zainteresowaniem” — pisał w 1963 roku Ignacy Witz przy okazji wystawy malarza w Galerii ZPAP na MDM-ie. Jerzy Stajuda w tym samym czasie dzielił się z czytelnikami „Współczesności” refleksją, że zbyt rzadko ma możliwość oglądać obrazy Dominika. Wbrew opiniom komentatorów życia artystycznego wystawy Dominika, począwszy od pierwszej zorganizowanej w CBWA „Zachęta” w 1957 roku, odbywały się regularnie.

W listopadzie 1957 roku w Centralnym Biurze Wystaw Artystycznych „Zachęta” została otwarta pierwsza indywidualna wystawa Tadeusza Dominika. Sześć lat wcześniej artysta ukończył studia na wydziale malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Był uczniem profesora Jana Cybisa. Kształcił się również w pracowni grafiki profesora Wacława Waśkowskiego. W wywiadach, których tak wielu udzielił w ciągu całego swojego życia, często wspominał okres studiów.