Wystawa prezentuje dynamiczną mapę świata sztuki po drugiej wojnie światowej – w świetle europejskich i pozaeuropejskich podróży artystycznych polskich twórców i krytyków sztuki. Zaznaczone są na niej punkty i wektory owych wypraw, ale także to, w jaki sposób – pomimo żelaznej kurtyny i polityki izolacji – dokonywała się wówczas wymiana wiedzy i przepływ inspiracji. Wspomniane w podtytule migracje dotyczą nie tylko samych artystów, ich oficjalnych i półoficjalnych podróży, lecz obejmują również fenomen podróżujących dzieł i wędrujących idei.

„Reprezentacyjne wystawy sztuki polskiej, wysyłane za granicę, powinny być po powrocie pokazywane w kraju. Dyskusja pomoże samym twórcom, organizatorom wystaw będzie przydatna w ich dalszej pracy — stanowiąc specyficzny rodzaj kontroli społecznej w stosunku do tak ważnego odcinka życia artystycznego jakim jest dziś wymiana kulturalna”.