Ur. w 1927 roku w Nowym Sączu, zm w 2015 roku.

Malarz. W latach 1949-1954 studiował w PWSSP we Wrocławiu pod kierunkiem prof. Eugeniusza Gepperta i Stanisława Dawskiego. Od 1988 roku był profesorem nadzwyczajnym, od 1990 roku – zwyczajnym. Był współzałożycielem Grupy X (1956), członkiem Grupy Wrocławskiej. Zadebiutował w 1955 roku na wystawie w Arsenale. Pierwsze prace powstawały w wyniku fascynacji twórczością Paula Klee i Tadeusza Makowskiego. Szybko jednak skierował się ku naturze, swojej głównej i dominującej przez całą drogę artystyczną inspiracji. Wśród bogactwa motywów świata przyrody wybrał góry, pozostał im wierny i niezwykle konsekwentny w swoich twórczych poszukiwaniach. Choć budowane przez niego kompozycje przywodzą na myśl malarstwo nieprzedstawiające, zdecydowanie odżegnuje się od miana abstrakcjonisty, nazywając siebie raczej realistą. Dla Hałasa najważniejszy jest kolor i znak powstający w wyniku przekształcania widzianego pejzażu, ukazujący jego kwintesencję.