Udział bezpłatny po rejestracji na adres: 
W wiadomości zwrotnej odeślemy Państwu instrukcję uczestnictwa w performansie on-line. 

Uczestnictwo możliwe tylko w maseczce lub przyłbicy, po uprzednim wypełnieniu oświadczenia o stanie zdrowia. Udział w performansie możliwy jest również on-line na aplikacji ZOOM.

Artysta Daniel Kotowski, jako osoba Głucha, na co dzień nie posługuje się mową foniczną.   Jak pisze o sobie: „Moja praktyka artystyczna jest punktem wyjścia do refleksji o swoim własnym istnieniu”. Jako Głuchy znacznie wyraźniej doświadcza społecznych strategii normalizujących ciała i uznających je za kompletne bądź nie. Dla dominującego i znormalizowanego społeczeństwa jego mowa jest wadliwa, jest zaburzeniem, w którym ruchy narządów mowy działają nieprawidłowo. 

W trakcie performansu “Narzędzie do posługiwania się mową” artysta zachęca anonimowych uczestników do przesłania mu zdań, słów, kwestii i haseł za pośrednictwem aplikacji ZOOM. Pozbawione autora treści, będą następnie wypowiadane na głos przez performera. On i jego ciało staną się narzędziem do posługiwania się językiem, żywym syntezatorem mowy dla tekstów przesyłanych przez anonimowych widzów.

W ostatnich czasach bardzo łatwo szafuje się pojęciem wolności słowa. Stało się ono kartą przetargową również w politycznych dyskusjach. Czy w imię wolności słowo może stać się przekroczeniem wolności drugiego człowieka? Czy granica języka jest także granicą naszego myślenia o wolności? Czy język, jego foniczna ekspresja i graficzny zapis stoją ze sobą w wiecznym konflikcie? W performansie “Narzędzie do posługiwania się mową” Daniel Kotowski bada performatywność języka oraz jego polityczny charakter i potencjał. 

Daniel Kotowski artysta wizualny i performer, który od lat zajmuje się w swoich pracach badaniem napięć pomiędzy jednostką i urządzeniami biopolityki, którym ona podlega. Jak pisze o sobie: „Moja praktyka artystyczna jest punktem wyjścia do refleksji o swoim własnym istnieniu”. Jako Głuchy znacznie wyraźniej doświadcza społecznych strategii normalizujących ciała i uznających je za kompletne bądź nie. W performansach “Czytam na głos” (2019), “Czytam na głos II” (2019), W “Rzeczpospolitej Polskiej językiem urzędowym jest polski” (2019), odsłania dyskryminujące mniejszość Głuchych oczekiwania społeczne ukierunkowane na dostosowanie się do normatywnej większości i postrzeganie w ramach tej większości tożsamości osoby Głuchej jako niepełnej. Świetnym przykładem jego błyskotliwych strategii krytycznych jest wielokrotne odczytanie na głos (222 razy) przed publicznością tekstu polskiego hymnu, czy odczytanie performatywne tekstu Konstytucji, której artykuł 27 wskazuje na język polski jako urzędowy, nie mówiąc nic o polskim języku migowym. Sięgając po podobne środki artysta zadaje pytania o przynależność, równość, sprawiedliwość i sprawia, że o wartościach tych zaczynamy myśleć z nowej, nieoczekiwanej perspektywy. 

Szczególnie mocno wybrzmiewa w jego pracach krytyka mechanizmów napędzających przemoc. W performansie “Mam obowiązek” przypomina o śmierci pierwszego Prezydenta RP Gabriela Narutowicza i ukazuje tryb, w jakim nienawistna mowa prowadzi do realnej fizycznej napaści. 

W swoich pracach korzysta z różnych form i mediów, od sztuki instalacji, fotografii i projektowania, po tworzenie obiektów i filmów wideo. Współpracuje m.in. z Zachętą Narodową Galerią Sztuki, z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Galerią Labirynt w Lublinie i wrocławską BWA.

Współfinansowane przez: