Zachęta Narodowa Galeria Sztuki

artyści: Grzegorz Sztwiertnia, Zbigniew Warpechowski, Marina Abramovic, Marina Abramovic/Ulay, Vito Acconci, akcjoniści wiedeńscy (Günther Brus, Otto Muehl, Hermann Nitsch, Rudolf Schwarzkogler), Lygia Clark, Roman Dziadkiewicz, Joan Jonas, Ana Mendieta, Bruce Nauman, Gina Pane, Carolee Schneemann, Hannah Wilke
kuratorzy: Magda Kulesza (Instytut Teatralny w Warszawie), Jarosław Suchan (Muzeum Sztuki w Łodzi), Hanna Wróblewska (Zachęta)

Wystawa przygotowywana przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego i Zachętę Narodową Galerią Sztuki we współpracy z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu w ramach Roku Grotowskiego.           

Wątki z twórczości Grotowskiego zaprezentujemy przez pryzmat sztuk wizualnych: filmowa dokumentacja z prób, przedstawień, ćwiczeń aktorskich oraz wywiady z reżyserem zestawione zostaną z dziełami artystów, których łączą z nim wspólne inspiracje lub jednakowe podejście do sztuki, ciała, duchowości.                

Wystawa Peformer wyrasta z potrzeby przemyślenia twórczości Grotowskiego jako zjawiska istotnego nie tylko w perspektywie rozwoju teatru, ale też w kontekście szerzej rozumianych przemian kulturowych drugiej połowy XX wieku, których sztuki wizualne, teatr, literatura i filozofia stały się świadectwem.

Tytuł wystawy Performer to także tytuł jednego z tekstów Jerzego Grotowskiego. Georges Banu pisał o owym tekście, iż „należy [go] czytać jako wskazówki z trasy, a nie klauzule programu, ani jako dokument końcowy, spisany, zamknięty”. Podobnie należałoby czytać wystawę: jej celem nie jest całościowa prezentacja dzieła Grotowskiego, jego „dorobku”, nie ma ona charakteru monografii wybitego reżysera i antropologa teatru. To raczej kolekcja „zapisków” dokonanych na marginesie tego, co bywa postrzegane jako główny korpus dzieła Grotowskiego. Wystawa nie opiera się na próbach rekonstrukcji słynnych spektakli czy też dokonań z okresu po-teatralnego. Poprzez prezentację dokumentalnych zapisów ćwiczeń, fragmentów prób i spektakli, rozmów z Grotowskim, próbuje natomiast zrekonstruować sposób myślenia tego twórcy na temat ciała jako miejsca doświadczania pierwotnej duchowej rzeczywistości.