Eksperymentator w dziedzinie technik kinematograficznych i pionier edukacji filmowej, pomysłodawca i założyciel Pracowni Rysunku Filmowego krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (1957–1972) — pierwszej tego typu placówki na świecie kształcącej w kierunku animacji w ramach wyższej uczelni artystycznej.

Punktem wyjścia wystawy są destrukcyjne działania człowieka postrzegane poprzez pojęcie alienacji. Kojarzone jest ono na ogół z silnymi afektami, takimi jak osamotnienie, obojętność, bezsilność, uprzedmiotowienie. W kontekście wystawy odnosi się nie tylko do problemu stawania się obcym wobec samego siebie, ale również do wsobnych zachowań człowieka względem innych ludzi, otaczającej przyrody, a tym samym do kompleksowego życia społeczeństw.