W swoim najnowszym projekcie przygotowanym na wystawę w Kordegardzie w ramach cyklu Pokój z widokiem, Maciek Stępiński portretuje wybrane fragmenty miejskiego pejzażu Warszawy. Stępiński opowiada o miejscach bliskich jemu samemu, o owych Warsaw City Tennis Clubs – w niektórych z nich jako młody tenisista trenował lub startował w zawodach. Tytuł wystawy przywołuje czasy późnej komuny, kiedy to tenis był sportem elitarnym, symbolem lepszego, „zachodniego” stylu życia, a warszawskie kluby tenisowe na tle powszechnej szarości mogły uchodzić za miejsca ekskluzywne. Dziś to w większości obiekty opuszczone lub zaniedbane. Ślady zużycia widoczne są w architekturze budynków, a zdziczała roślinność przejęła władzę nad większością terenu.               

To już IV edycja odbywającego się raz na dwa lata konkursu Spojrzenia 2009 — Nagroda Fundacji Deutsche Bank na najbardziej interesujących twórców młodej polskiej sceny artystycznej. Wystawa jest prezentacją siedmiu artystów nominowanych do nagrody, uhonorowaniem ich działalności artystycznej, która w ciągu ostatnich dwóch lat przyciągnęła szczególną uwagę krytyków i kuratorów.

Monograficzna wystawa artysty, który debiutował w latach 80., jako twórca i lider legendarnej już wrocławskiej grupy Luxus. Poza dokumentacją wczesnych prac artysty (głównie rysunków i komiksów) zaprezentujemy obrazy z ostatnich piętnastu lat. Pastisz poetyki pop artu, wykorzystanie szablonów tworzonych na podstawie zdjęć prasowych ale i ornamentów czy roślin, nawiązywanie zarówno do pop-kultury, historii sztuki, polityki, wpadające w ucho prześmiewcze hasła – to tylko niektóre cechy tej inteligentnej i przewrotnej sztuki.              

Siusiu w torcik to piąta już prezentacja wyboru prac ze zbiorów Zachęty. Na wystawie zobaczymy rzadko pokazywane lub nigdy dotąd nie prezentowane dzieła. Kurator pokazu – Karol Radziszewski – dokonał ich subiektywnej selekcji oraz reinterpretacji, umieszczając je w nowych, nieraz zaskakujących kontekstach.   

Najnowszy projekt Szymona Kobylarza, przygotowany specjalnie dla Kordegardy, to kolejny eksperyment tego artysty z przestrzenią galerii i gatunkami artystycznymi. Kobylarz lubi opowiadać historie, budować równoległe rzeczywistości, mylić tropy, zastawiać na widza pułapki. Zwiedzanie jego wystaw przypomina nieraz podróż po świecie wirtualnej gry. Ostatnio artystę szczególnie pociągają zagadnienia z pogranicza nauki, techniki, wojskowości i spiskowej teorii dziejów.

Tym razem w ramach cyklu wystaw poświęconych tematyce miejskiej Pokój z widokiem zaprezentujemy w Kordegardzie twórczość współczesnych artystów działających w kaukaskich miastach Armenii, Azerbejdżanu i Gruzji. Fotografie, filmy i obiekty przestrzenne ukazują krajobraz i architekturę tego rejonu świata naznaczoną historią i przemianami społeczno-ekonomicznymi oraz codzienną egzystencję mieszkańców.

Wystawa Inwazja dźwięku. Muzyka i sztuki wizualne proponuje odczytanie estetycznych relacji pomiędzy sztukami wizualnymi i muzyką w kontekście współczesnej kultury. Zamiast śledzić historię tych związków proponujemy przyjrzeć się rozmaitym sposobom, w jakie artyści posługują się obrazem i dźwiękiem, rozszerzając znaczenia, sugerując skojarzenia, podpowiadając nastroje, czy wręcz przeciwnie, podkreślając przesłanie poprzez kontrast charakteru muzyki i obrazu.

Interaktywny plac zabaw to autorski projekt wrocławskich artystek: Patrycji Mastej i Dominiki Sobolewskiej, które we współpracy z Pawłem Janickim z Centrum Sztuki WRO, rozwinęły swoją adresowaną do dzieci wystawę, o interaktywny system umożliwiający aktywną zabawę z fakturą, światłem i kolorem.

Wystawa Peformer wyrasta z potrzeby przemyślenia twórczości Jerzego Grotowskiego jako zjawiska istotnego nie tylko w perspektywie rozwoju teatru, ale też w kontekście szerzej rozumianych przemian kulturowych drugiej połowy XX wieku, których sztuki wizualne, teatr, literatura i filozofia stały się świadectwem.

Wątki z twórczości Grotowskiego zaprezentujemy przez pryzmat sztuk wizualnych: filmowa dokumentacja z prób, przedstawień, ćwiczeń aktorskich oraz wywiady z reżyserem zestawione zostaną z dziełami artystów, których łączą z nim wspólne inspiracje lub jednakowe podejście do sztuki, ciała, duchowości.

Punktem wyjścia projektu są murale, które kojarzone przede wszystkim z malarstwem ściennym, tym razem mają stać się pretekstem dla różnorodnych interwencji/ingerencji w/na zastanej architekturze wnętrz galerii Zachęta. Oprócz malarskich, klasycznych murali zostaną zrealizowane także nie-murale – instalacje na ścianach wykonane z wydruków wielkoformatowych, w pewien sposób powtarzające lub imitujące efekty malarskie, jak również instalacje anektujące ściany przez zastosowanie niekonwencjonalnych materiałów. 

Wystawa jest pierwszą próbą całościowego ujęcia bogatej i wielowątkowej twórczości Marka Piaseckiego uwzględniającą różne dziedziny plastyki – malarstwo, grafikę, rzeźbę, a także fotografię, w tym fotografię reportażową, której sam artysty nigdy nie wystawiał. Bazuje na bogatych, dotąd nieopracowanych zbiorach podkrakowskiego archiwum twórcy, a także kolekcjach polskich oraz szwedzkich muzeów i galerii oraz prywatnych właścicieli.

Rok 1968 to okres kumulacji najróżnorodniejszych napięć politycznych i społecznych. Protesty, zamieszki, rozruchy przetoczyły się właściwie przez cały świat, od Meksyku i Stanów Zjednoczonych przez Niemcy, Francję, Polskę, Czechosłowację aż po Japonię (nie omijając Ameryki Południowej). Wystawa Rewolucje 1968 nie jest wystawą sztuki tamtego okresu lecz próbą przedstawienia tych czasów poprzez sztukę, choć nie tylko, z różnych perspektyw: historycznej i dokumentalnej czy poprzez  interpretacje i re-interpretacje problemów społecznych oraz zjawisk kulturowych, charakterystycznych dla tego burzliwego czasu.

Włodzimierz Pawlak (ur. 1957) – malarz, performer, poeta i teoretyk sztuki, członek Gruppy – jednej z najważniejszych formacji artystycznych lat 80. – nie doczekał się dotąd przekrojowej, indywidualnej wystawy ani wyczerpującej publikacji na temat swojej twórczości. Wystawa w Zachęcie będzie pierwszą, retrospektywną prezentacją twórczości artysty obejmującą prace z lat 1984–2008.

Wystawa prezentuje syntezę dokonań twórczych znanej rzeźbiarki polskiej, która brała udział w najważniejszych wystąpieniach sztuki polskiej drugiej połowy XX wieku. Przywołanie twórczości Barbary Zbrożyny to także próba zmierzenia się z tradycją rzeźby, ukształtowanej w pracowni prof. Xawerego Dunikowskiego.

Alina Ślesińska to wielka nieobecna polskiej historii sztuki współczesnej. Porównywana ze słynną Aliną, Szapocznikow podobnie jak ona debiutowała w latach pięćdziesiątych, w okresie socrealizmu, podobnie zainteresowana rzeźbą figuratywną inspirowaną twórczością Henry’ego Moore’a. Jednak postać Aliny Ślesińskiej to zaledwie akapit w monografiach rzeźby współczesnej i słownikach sztuki.

Twórczość Wilhelma Sasnala sytuuje się pomiędzy odtwarzaniem codziennej rzeczywistości a problematyzacją malarstwa poprzez wprowadzanie szerszych kontekstów.

Tegoroczna wystawa prezentuje wybór siedmiu twórczych podmiotów, których aktywność przykuła naszą uwagę, zachwyciła, zaintrygowała, nie pozostawiła obojętnymi. Większość prezentowanych tu prac łączy dialog z kulturą i postkrytyczny stosunek do polityki i obyczajowości, poszukiwanie i ujawnianie sytuacji absurdalnych i granicznych, przewrotne działania pozostające w związku z rzeczywistością, otwarcie na dialog, poczucie humoru na granicy ironii, dystans do własnej twórczości.

Wystawa Billa Violi w Zachęcie jest pierwszą w Polsce indywidualną prezentacją twórczości wybitnego artysty i pioniera sztuki wideo, który przyczynił się do rozwoju tego medium oraz do uznania wideo za nową formę wypowiedzi artystycznej.         

Wystawa zebrała w jednej przestrzeni galerii wybrane dzieła ponad 60 artystów różnych pokoleń i różnych środowisk, świadczące o potencjale, różnorodności i przemianach zachodzących w tej niegdyś najwyżej cenionej ze sztuk.

Wystawa Arka Wilkonia to prezentacja bogatego dorobku Józefa Wilkonia — znanego ilustratora książek, malarza i rzeźbiarza. Obok najważniejszych ilustracji książkowych z dorobku artysty, na wystawie pokazane zostały nieprzeznaczone do druku rysunki wykonane w technikach wodnych oraz wybrane rzeźby z polichromowanego drewna i metalu, po najnowsze prace — duże figury zwierząt.

Czarny alfabet to pierwsza w Europie zbiorowa prezentacja sztuki afro amerykańskiej, jednego z najbardziej znaczących kontekstów kultury amerykańskiej.

Latem tego roku, jury złożone z krytyków sztuki i kuratorów nominowało do drugiej edycji nagrody następujących artystów i grupy: Azorro, Michała Budnego, Rafała Bujnowskiego, Anetę Grzeszykowską i Jana Smagę, Macieja Kuraka, Roberta Kuśmirowskiego, Annę Orlikowską. Wystawa zatytułowana Spojrzenia 2005 prezentuje właśnie ich dzieła.

Panoptykon — Benthamowska figura przywołana w tytule wystawy — stała się dziś rodzajem metafory, odnoszącej się nie tylko do architektury więzienia, ale również, czy może przede wszystkim, do społeczeństwa nadzoru.