Film powstawał równolegle z pracą 40 szuflad i rozwija problem tak często poruszany w późniejszych realizacjach artysty – ciała poddanego opresji. Dwoje nagich ludzi (Artur Żmijewski i Katarzyna Kozyra) nawzajem deformuje swoje ciała przez naciąganie, ugniatanie, uciskanie – ciało traktowane jest jak materiał rzeźbiarski. Artysta tak to komentował: „Mężczyzna i kobieta ugniatają nawzajem swoje ciała, tworząc swoisty katalog rozmaitych deformacji. Jest to zarazem jakiś rodzaj stosunku seksualnego, w którym poszukują nowych pieszczot. Ale ich erotyzm jest zdecydowanie chybiony, oboje robią ze swoimi ciałami rzeczy po prostu dziwaczne”.