Projekt „Falowca”, pracy, którą Julita Wójcik wykonała w latach 2005-2006 na szydełku. Skończony szydełkowy model pierwszy raz w całości został pokazany na wystawie „Z nadzieją i niecierpliwością” w galerii Kordegarda w 2006 roku, wcześniej jednak w wersji nieukończonej na wystawie „Spółdzielnia”, jako część projektu artystki „Spółdzielnia mieszkaniowa Przymorze”. Artystka postawiła się tam w roli prezesa spółdzielni, który decyduje o przydziale mieszkań w nowo powstającym, tworzonym z włóczki, bloku.  

Praca jest precyzyjnym odwzorowaniem najdłuższego bloku mieszkalnego w Polsce zwanego „falowcem” od jego pofalowanej konstrukcji. Budynek, który ma w rzeczywistości taką liczbę mieszkańców, ile małe miasto powiatowe, odnosi się do idei Le Corbusiera „maszyny do mieszkania”. Artystka nadała mu „ludzką formę” tworząc jego model z bawełnianej włóczki w pastelowych kolorach metodą, którą tworzy się ozdobne serwetki. Wybór materiału, z którego Wójcik wykonuje prace, jest nieprzypadkowy – był on bliższy artystce i bardziej osobisty niż wszelkie „tradycyjne” techniki, które są przedmiotem studiów w akademiach sztuk pięknych. 

Inne prace z tego cyklu to odwzorowany budynek, w którym mieści się Galeria Arsenał w Białymstoku oraz budynek Muzeum Historii Miasta Łodzi (dawny pałac Poznańskiego). 

Małgorzata Bogdańska

Informacje na podstawie wywiadu z artystką, który towarzyszył projektowi „To nie jest wystawa”, przeprowadzonego 13 marca 2008 roku.