Piotr Uklański posługuje się różnymi mediami, stosuje też taktykę zawłaszczenia istniejących już dzieł. Interesują go schematyczne wizerunki obecne w kulturze masowej. W bogatym dorobku artysty znajdują się również ceramika i tkaniny. Należy do nich gigantyczna tekstylna rzeźba Bez tytułu (Szeroko otwarte), zaprezentowana podczas jego indywidualnej wystawy w Zachęcie (2012/2013). Stylizowane sylwetki drzew, których wijące się gałęzie zdają się zmieniać w naczynia krwionośne, przenikają się tu z ażurowymi kształtami kojarzącymi się z komórkami czy mikroorganizmami. Biomorficzna rzeźba przypomina szeroko rozwartą jamę ustną z widocznym języczkiem podniebiennym. Artysta zwracał uwagę, że może to być wrogie przejęcie — zawłaszczenie tkaniny, czyli dziedziny sztuki utożsamianej z kobietami. Jednocześnie twierdził, że kontynuuje pracę swojej mamy, która projektowała i haftowała szaty kościelne. Można zatem tę realizację interpretować w kontekście podważenia wyrazistego podziału na to, co męskie i kobiece w kulturze.