Praca z serii trzech epitafiów, które Józef Robakowski stworzył w latach 1966-1994. Na metalowej konstrukcji została umieszczona spreparowana głowa jelenia ze świecącą żarówką pośrodku czoła, pod nią – zapis wideo na małym telewizorku wbudowanym w pracę. Zapis celowo jest pokazywany od tyłu, widać na nim leżącego artystę z jelenimi rogami trzymającego w ustach papierosa, z którego dym się nie wydobywa, lecz jest zasysany do wewnątrz. W pewnym momencie pojawia się napis: Testament p. Józefa R… Obiektowi towarzyszy tekst. Robakowski pisze w nim: „Dzisiaj, po trzydziestu prawie latach, pojawia się inne epitafium, tym razem »Pana Jelenia«, aby personifikować chęć butnych gestów. Ma ono rozprawić się z mizernym losem współczesnego artysty jako naiwnego błazna, dupodaja i twórcy pięknych idei i rzeczy...”. Wizerunek człowieka-jelenia sugeruje więc naiwniaka, pełnego chęci pokazywania tychże butnych gestów, ale zarazem pełnego potencji twórczej, która nie pozwala na odpoczynek.