Czerwona abstrakcyjna rzeźba składa się z metalowego stelażu, do którego przymocowano mniej więcej półkoliste blaszki. Reprezentuje tylko jeden z obszarów działań Jerzego Jarnuszkiewicza, znanego również jako autor pomników, rzeźby kameralnej (Mały powstaniec z 1946 roku, w 1983 odlany w postaci pomnika), medali czy ekslibrisów. Rzeźbą geometryczną artysta zajmował się przede wszystkim w latach 60. — tworzył wtedy kompozycje przy użyciu znalezionych przedmiotów lub z blach i prętów (jak omawiana praca). Przez krytyków uważane są za najważniejszą część oeuvre Jarnuszkiewicza. Nie miały charakteru metaforycznego, ich zadaniem było raczej porządkowanie i organizacja przestrzeni. Skala omawianej kompozycji wskazuje, że jest to makieta. Jako przykład zrealizowanej pracy tego typu można podać Kompozycję drogowskazową powstałą podczas I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965). W 1967 roku Edward F. Fry na wystawie Sculpture from Twenty Nations w Guggenheim Museum w Nowym Jorku (w 1968 roku pokazywano ją w Toronto, Ottawie i Montrealu) wyeksponował utrzymaną w podobnej stylistyce kompozycję Rytmy II (1966). Dyrektor muzeum określił ją jako wybitne osiągnięcie europejskiego konstruktywizmu, wyraził chęć dołączenia pracy do kolekcji, na co artysta niestety nie wyraził zgody.

Karolina Zychowicz

 Model 3D