Kompozycja obrazu została przemyślana i oczyszczona ze zbędnych detali, a wyraźne kontury i płaskie plamy barwne przypominają plakat. Ramą dla przedstawionej w głębi postaci jest czarna zasłona (jak kurtyna w teatrze), którą tworzą włosy kobiety znajdującej się na pierwszym planie. Inspiracją dla namalowanej sceny była prawdziwa sytuacja i relacje Agaty Bogackiej z bliskimi jej osobami, jednak zestawienia motywów opierają się na surrealistycznej grze skojarzeń. Przedstawiona sytuacja jest niedopowiedziana i naznaczona emocjonalnym napięciem. Artystka za pomocą oszczędnego języka malarskiego przedstawiła swoje uczucia – smutek, tęsknotę i poczucie niespełnienia.