Jan Berdyszak zestawiał ze sobą wycinane z desek formy geometryczne o skomplikowanych, nieprzystających do siebie profilach. Tworzą one w obrazach puste miejsca otwierające się na powierzchnię ścian za nimi. Artysta pokrywał farbami elementy geometryczne, za pomocą koloru, poprzez delikatną zmienność natężenia barwy budował przestrzeń. Czasami zestawiał ze sobą ograniczone linią strefy, podkreślając płaskość i dwuwymiarowość elementu. Dzięki tym środkom oko widza jest wciągane w grę kształtów przestrzeni rzeczywistej (ściany) i nierzeczywistej (namalowanej). Berdyszak próbował także przełożyć na język wizualny pojęcia nieskończoności i otwartości filozofii Wschodu.