Ur. w 1930 roku w Falentach, zm. w 2017 roku w Warszawie.

Rzeźbiarka, autorka tkanin i instalacji. Studiowała w Sopocie oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1979 roku otrzymała tytuł profesora w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu, gdzie w latach 1965-1990 kierowała Pracownią Gobelinu. Dwukrotnie otrzymała tytuł doktora honoris causa (Royal College of Art, Londyn 1975, Rhode Island of Design, Providence 1992). Początkowo tworzyła tkaniny z wykorzystaniem nietypowych materiałów (sznur, sizal, końskie włosie). Stopniowa dominacja walorów fakturowych i przestrzennych doprowadziła ją do reliefu i rzeźby w tkaninie (tzw. abakanów), z której z kolei zaczęła konstruować aranżacje przestrzenne, realizowane także w plenerze. Jej prace odwołują się do form naturalnych, przede wszystkim postaci ludzkiej. Od lat 80. do monumentalnych rzeźb wykorzystuje także drewno, metal i kamień. W konkursie na przedłużenie Wielkiej Osi Paryża jej projekt Architektura arborealna wyróżniono do realizacji (1991).