Program festiwalu obejmuje projekty, w których najważniejsza jest analiza zachowania artystów występujących na scenie oraz badanie oczekiwań widzów. Przedmiotem zainteresowania są rozmaite aspekty związane z tworzeniem muzyki – od rytuałów scenicznych, przez fetyszyzację instrumentów i sprzętu muzycznego, po samą ideę występowania na żywo

Wystawa prezentuje dynamiczną mapę świata sztuki po drugiej wojnie światowej – w świetle europejskich i pozaeuropejskich podróży artystycznych polskich twórców i krytyków sztuki. Zaznaczone są na niej punkty i wektory owych wypraw, ale także to, w jaki sposób – pomimo żelaznej kurtyny i polityki izolacji – dokonywała się wówczas wymiana wiedzy i przepływ inspiracji. Wspomniane w podtytule migracje dotyczą nie tylko samych artystów, ich oficjalnych i półoficjalnych podróży, lecz obejmują również fenomen podróżujących dzieł i wędrujących idei.

Tegoroczna wystawa prezentuje wybór siedmiu twórczych podmiotów, których aktywność przykuła naszą uwagę, zachwyciła, zaintrygowała, nie pozostawiła obojętnymi. Większość prezentowanych tu prac łączy dialog z kulturą i postkrytyczny stosunek do polityki i obyczajowości, poszukiwanie i ujawnianie sytuacji absurdalnych i granicznych, przewrotne działania pozostające w związku z rzeczywistością, otwarcie na dialog, poczucie humoru na granicy ironii, dystans do własnej twórczości.