Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki

kurator: Michał Libera
współpraca: Joanna Waśko
sound design: Ralf Meinz
akustyka wnętrz: Andrzej Kłosak

Powstanie i upadek powietrza to druga część „trylogii architektonicznej” rzeźbiarki Katarzyny Krakowiak, której pierwszą odsłoną był projekt Making the walls quake as if they were dilating with the secret knowledge of great powers, wyróżniony na 13. Międzynarodowej Wystawie Architektury w Wenecji w 2012 roku. Nie jest to jednak dosłowne przeniesienie tej interwencji z przestrzeni Pawilonu Polskiego do gmachu Zachęty. O ile pawilon w Wenecji posłużył jako struktura przekazująca dźwięki, w budynku Zachęty Krakowiak widzi konstrukcję, która dźwięki pochłania. W obu przypadkach pracuje jednak z całymi budynkami. Stanowią one materiał jej rzeźb i wyznaczają skalę jej interwencji. Te ostatnie zaś stają się integralnym elementem architektury – ich obecność nie ustaje i rozwija się w czasie rzeczywistym. W Zachęcie uwaga artystki skupiona jest wokół ogromnego systemu nieużytków, które w planach architektonicznych określane są mianem pustek – pomieszczeń technicznych. To ciasne i niedostępne szczeliny między ścianami, nieużywane szyby dźwigowe i klatki schodowe a przede wszystkim całe piętro świetlików. W tych niewidocznych i nieosiągalnych dla zwiedzających przestrzeniach znajduje się rzeźba Krakowiak – niedostrzegalna dla oka, w całości zbudowana z dźwięku. W przypadku pracy z niedostępnymi przestrzeniami to całkowicie naturalny wybór – tam gdzie wtłoczona jest jej rzeźba, nie dociera przecież nic innego niż tylko dźwięk, który nie przedostaje się nigdzie dalej.