Siódmym — i ostatnim z kolei — pokazem była ekspozycja grafiki reklamowej, która trwała od połowy kwietnia do początku czerwca 1962 roku. Jak pisała Ewa Garztecka w katalogu wystawy, była ona pierwszą rodzimą prezentacją grafiki reklamowej, prezentującą owe zjawisko w kategoriach artystycznych. Z jednej strony zatem takie ujęcie doskonale wpisywało się w postulowane dowartościowanie sztuki użytkowej, z drugiej — było pierwszą okazją do określenia zjawiska na rodzinnym gruncie, zwłaszcza, że w realiach ustroju socjalistycznego miało ono specyficzny charakter oraz funkcję.