Data powstania: 17.01.2019

Wykład dotyczył założeń polityki kulturalnej po wygaszeniu realizmu socrealistycznego. Przypatrując się relacji sztuki i władzy w drugiej połowie lat 50., Piotr Słodkowski przywołał refleksję nad odwilżą w sztukach wizualnych w ujęciu najważniejszych badaczy epoki (Piotr Juszkiewicz, Anna Markowska, Piotr Piotrowski, Wojciech Włodarczyk). Skupił uwagę na nowych wówczas sposobach sprawowania kontroli nad kulturą i ewolucji w rozumieniu miejsca sztuki wysokiej w społeczeństwie socjalistycznym.

Piotr Słodkowski — historyk sztuki, adiunkt w Katedrze Historii Sztuki Polskiej Najnowszej Wydziału Zarządzania Kulturą Wizualną warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 2018 roku obronił doktorat pt. Modernizm, zaangażowanie, tożsamość. Przypadek Henryka Strenga/Marka Włodarskiego, który ukazuje się drukiem jako Modernizm żydowsko-polski. Henryk Streng/Marek Włodarski a historia sztuki (Warszawa 2019).  Jest redaktorem dwóch książek: Przestrzeń społeczna. Historie mówione Złotego Grona i Biennale Sztuki Nowej (Zielona Góra 2014) oraz, wraz z Agatą Pietrasik, Czas debat. Antologia tekstów krytyki artystycznej z lat 1945–1954 (Warszawa 2016). Laureat Nagród Stowarzyszenia Historyków Sztuki w konkursie im. Ks. Szczęsnego Dettloffa za rok 2017 (za Czas debat) i za rok 2018 (za rozprawę doktorską). Publikował w „Art Margins”, „Artium Questiones”, „Ikonothece”, „Tekstach Drugich”. Jego badania koncentrują się na sztuce polskiej XX wieku w perspektywie współczesnej myśli humanistycznej.