Pejzaż skomponowany w sposób charakterystyczny dla ikon łączy w sobie duchowe i artystyczne zainteresowania malarza. Jest zbudowany z geometrycznych figur malowanych świetlistymi kolorami, wśród których dominuje zieleń. W syntetyczny, a jednocześnie czytelny sposób oddaje esencję budzącego się w górach dnia. W centralnej części przedstawienia widoczny jest pejzaż górski — są to Bieszczady, na co wskazuje autor w tytule. Słońce otoczone świetlistym nimbem, podobnie jak postaci świętych w ikonach, zostało umieszczone na tle nieba, w górnej płaszczyźnie kompozycji. Po bokach, w barwnych płaszczyznach prostokątów i kwadratów, malarz ukazał fragmenty krajobrazu i słońce w kolejnych ujęciach. Tak jak w przedstawieniu wschodu słońca dostrzegamy nawiązanie do ikony, tak cały obraz nasuwa skojarzenia z abstrakcją. Kolorowe formy, płaszczyzny i linie, którymi posługuje się Nowosielski, składają się na kilka różnych abstrakcyjnych obrazów skomponowanych na jednym płótnie.

Michał Jachuła