Ur. w 1945 roku w Krakowie, zm. w 2024 roku.

Malarz, rysownik. Studiował malarstwo w warszawskiej ASP, gdzie uzyskał dyplom w 1971 roku w pracowni prof. Krystyny Łady-Studnickiej. W latach 1972-1985 był wykładowcą na macierzystej uczelni. Brał udział m.in. w Biennale w Sao Paulo (1988, 1994) i Documenta w Kassel (1992). Początkowo tworzył duże płótna o luźnej, na pozór niespójnej kompozycji (obrazy alogiczne), na którą składały się powtarzalne elementy, np. charakterystyczne sylwetki ludzkie, zwierząt oraz fragmenty pejzażu. Obrazy, podobnie jak wykonywane wówczas rysunki, sprawiają wrażenie szkicowych, niekiedy zamazanych notatek, ilustrowanych fotografiami i drukami. Notatki te to m.in. rozważania o malarstwie, które artysta podejmuje do dzisiaj. Obraz budowany z oddzielnych segmentów zastąpiły wkrótce spiętrzone instalacje malarskie, w których poszczególne płótna nałożone na siebie zasłaniały się nawzajem. Potraktowany umownie pejzaż z wyraźnie zaznaczonym horyzontem pod koniec lat 80. stał się dominującym motywem prac artysty.