Sarkis (właśc. Sarkis Zabunyan, ur. 1938, Stambuł) — artysta ormiański, jeden z najważniejszych artystów światowej sceny artystycznej. Od 1964 roku mieszka w Paryżu. Był jednym z kilkunastu młodych artystów zaproszonych przez kuratora i krytyka sztuki Haralda Szeemanna do przełomowej wystawy Live in Your Head: When Attitudes Become Form w Kunsthalle Bern (1969), ukazującej nową wizję sztuki współczesnej. Od lat siedemdziesiątych brał udział w wielu międzynarodowych prezentacjach, m.in. Documenta w Kassel, Biennale w Wenecji, Stambule, Sao Paulo i Sydney. W ciągu ostatnich lat wystawiał m.in. w Musée du Louvre w Paryżu, Museum Boijmans van Beuningen w Rotterdamie, MAMCO w Genewie, Musée d’art moderne w Centre Pompidou w Paryżu, Istanbul Modern w Stambule, Museul National de Artă Contemporană MNAC w Bukareszcie. W 2015 roku na 56 Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Wenecji brał udział w nagrodzonej Złotym Lwem wystawie zbiorowej w Pawilonie Armeńskim (Armenity, klasztor na wyspie San Lazzaro degli Armeni) oraz reprezentował Turcję instalacją Respiro w formie neonowej „oddychającej” tęczy, która w metaforyczny sposób odnosiła się do upływającej właśnie rocznicy stulecia ludobójstwa Ormian. Ważną częścią jego działalności jest nauczanie. Na przełomie 2017/2018 roku odbyła się w Zachęcie indywidualna wystawa Sarkisa.

Syn rzeźnika, z malarstwem zetknął się po raz pierwszy, kiedy natrafił na reprodukcję obrazu Edvarda Muncha w gazecie. „To odmieniło moje życie” — mówi. Wątek dzieła — zarówno „ikony” historii sztuki (jak obrazy Muncha czy Paola Uccello), wizerunku ze współczesnej kultury wizualnej lub wytworu tradycji pozaeuropejskiej — często powraca w jego twórczości. Stosuje najróżniejsze techniki: fotografię, wideo, malarstwo, rysunek, a nawet witraż, tworzy obiekty i instalacje, często z wykorzystaniem neonów. W swoich pracach łączy intelektualną tradycję kultur Wschodu i Zachodu, podejmuje zagadnienia związane z czasem i pamięcią. Wiele jego dzieł odnosi się do dramatycznych momentów w historii ludzkości, wojny i przemocy, ale także pamięci i tożsamości.