Konwersatorium „Awangarda: dom i warsztat”
Spotkanie drugie: Mieczysław Szczuka i Teresa Żarnowerówna
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki
brak wolnych miejsc
prowadzenie: dr hab. Iwona Kurz
Chętnych do udziału w konwersatorium prosimy o przesłanie formularza zgłoszeniowego z informacją dlaczego chcą Państwo wziąć w nim udział. Wymagana jest obecność na wszystkich spotkaniach i znajomość wskazanych przez prowadzącą lektur. Liczba miejsc ograniczona.
Przedmiotem spotkań będzie namysł nad praktyką twórczą polskiej awangardy okresu dwudziestolecia, podejmowaną w bliskich związkach przyjacielskich i miłosnych, w których życie i praca, prywatne i publiczne nie oddzielało się od siebie. Za działaniami awangardy kryła się chęć poszukiwania nowych form estetycznych, ale też przekształcenia za ich pomocą życia codziennego — nadania nowej formy także przezroczystym praktykom dnia pracy i odpoczynku.
Mieczysław Szczuka (1898–1927) i Teresa Żarnower (1897–1949) spotkali się w roku 1916 w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie on studiował (1915–1918) w pracowni malarstwa prof. Miłosza Kotarbińskiego, a ona w pracowni rzeźby prof. Edwarda Wittiga (wcześniej od 1911 — prof. Tadeusza Breyera). Związali się prywatnie i ściśle współpracowali artystycznie. Byli współzałożycielami awangardowej grupy Blok i współredaktorami pisma o tej samej nazwie (1924–1926); a następnie współzałożycielami i współredaktorami czasopisma „Dźwignia” (1927–1928). Oboje mieli zdecydowane poglądy lewicowe, a nawet komunistyczne. W 1923 roku Szczuka po raz pierwszy wyjechał do Zakopanego — dla podratowania zdrowia (chorował na gruźlicę); tam zainteresował się turystyką górską i taternictwem, które potem uprawiał i popularyzował. Zginął w wypadku taterniczym na południowej ścianie Zamarłej Turni. Teresa Żarnower zajęła się jego spuścizną, a także zaangażowała w bardziej bezpośrednią politycznie działalność plastyczną. W 1937 roku wyjechała do Paryża, gdzie kontynuowała pracę artystyczną. Zmarła na emigracji wymuszonej wojną w Nowym Jorku.
Literatura:
- Zofia Baranowicz, Polska awangarda artystyczna 1919–1939, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1979
- Andrzej Turowski, Budowniczowie świata. Z dziejów radykalnego modernizmu w sztuce polskiej, Kraków 2000
- „Blok” i „Dźwignia” (https://monoskop.org/)
- Mieczysław Szczuka, oprac. Anatol Stern i Mieczysław Berman, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1965
- Andrzeja Turowski, Milada Ślizińska, Teresa Żarnowerówna (1897–1949). Artystka końca utopii przygotowana, ms2, Łódź 2014
Iwona Kurz — prof. w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się historią nowoczesnej kultury polskiej w perspektywie wizualnej, antropologią kultury wizualnej oraz problematyką ciała i gender. Autorka książki Twarze w tłumie (2005, nominacja do Nagrody Nike, nagroda im. Michałka za najlepszą książkę filmoznawczą), współautorka książek Obyczaje polskie. Wiek XX w krótkich hasłach (2008), Ślady Holokaustu w imaginarium kultury polskiej (2017), Ekspozycje nowoczesności. Wystawy a doświadczanie procesów modernizacyjnych w Polsce 1821–1929 (2017) oraz Kultura wizualna w Polsce (2017, dwa tomy), redaktorka tomu Film i historia (2008), współredaktorka Antropologii ciała (2008) oraz Antropologii kultury wizualnej (2012). Redaguje pismo „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” (www.pismowidok.org)
Kolejne spotkania:
- 16 maja
- 30 maja
-
24.02 – 27.05.2018Przyszłość będzie innaWizje i praktyki modernizacji społecznych po roku 1918
Wystawa poświęcona dwudziestoleciu międzywojennemu w Polsce, której narracja zbudowana będzie wokół kluczowych idei społecznych, jakie rodzą się po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. Koncepcje modernizacyjne skupiające się na potrzebach dotychczas niedowartościowanych grup społecznych — kobiet, dzieci, robotników czy mniejszości narodowych — pokazane zostaną za pomocą szeroko pojętej kultury wizualnej tego czasu (od architektury i wzornictwa po najbardziej nowoczesne wówczas medium — film).
Zachęta – Narodowa Galeria SztukiZachęta