Konwersatorium „Awangarda: dom i warsztat”.
Spotkanie pierwsze: Katarzyna Kobro i Władysław Strzemiński
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki
brak wolnych miejsc
prowadzenie: dr hab. Iwona Kurz
Chętnych do udziału w konwersatorium prosimy o przesłanie formularza zgłoszeniowego z informacją dlaczego chcą Państwo wziąć w nim udział. Wymagana jest obecność na wszystkich spotkaniach i znajomość wskazanych przez prowadzącą lektur. Liczba miejsc ograniczona.
Przedmiotem spotkań będzie namysł nad praktyką twórczą polskiej awangardy okresu dwudziestolecia, podejmowaną w bliskich związkach przyjacielskich i miłosnych, w których życie i praca, prywatne i publiczne nie oddzielało się od siebie. Za działaniami awangardy kryła się chęć poszukiwania nowych form estetycznych, ale też przekształcenia za ich pomocą życia codziennego — nadania nowej formy także przezroczystym praktykom dnia pracy i odpoczynku.
Władysław Strzemiński (1893–1952) w 1914 roku ukończył Wojskową Szkołę Inżynierii Lądowej i trafił na front. W wyniku ran odniesionych podczas walk na całe życie pozostał okaleczony: stracił lewą rękę, prawą nogę oraz wzrok w jednym oku. Wówczas poznał Katarzynę Kobro (1898–1951), która pracowała w szpitalu wojskowym, a jednocześnie podejmowała pierwsze próby rzeźbiarskie. Ich małżeństwo rozpadło się po drugiej wojnie światowej, ale większą część drogi twórczej przebyli razem. Wspólnie znaleźli się w kręgu rosyjskiej awangardy, między innymi współpracując z Kazimierzem Malewiczem, El Lissitzkym i Aleksandrem Rodczenką. W 1922 roku przyjechali do Polski. Brali udział w pracach różnych grup awangardy, jak Blok i Praesens, współwydając i redagując pisma tych grup, ale też na przykład „Zwrotnicę”. Prowadzili działalność teoretyczną, artystyczną i organizacyjną.
Literatura:
- Zofia Baranowicz, Polska awangarda artystyczna 1919–1939, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1979
- Andrzej Turowski, Budowniczowie świata. Z dziejów radykalnego modernizmu w sztuce polskiej, Kraków 2000
- Władysław Strzemiński, Teoria widzenia [1958, 2016]
- Małgorzata Czyńska, Kobro. Skok w przestrzeń, Czarne, Wołowiec 2015
- Grzegorz Sztabiński, Wstęp, w: Władysław Strzemiński, Wybór pism estetycznych, Universitas, Kraków 2006
Iwona Kurz — prof. w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się historią nowoczesnej kultury polskiej w perspektywie wizualnej, antropologią kultury wizualnej oraz problematyką ciała i gender. Autorka książki Twarze w tłumie (2005, nominacja do Nagrody Nike, nagroda im. Michałka za najlepszą książkę filmoznawczą), współautorka książek Obyczaje polskie. Wiek XX w krótkich hasłach (2008), Ślady Holokaustu w imaginarium kultury polskiej (2017), Ekspozycje nowoczesności. Wystawy a doświadczanie procesów modernizacyjnych w Polsce 1821–1929 (2017) oraz Kultura wizualna w Polsce (2017, dwa tomy), redaktorka tomu Film i historia (2008), współredaktorka Antropologii ciała (2008) oraz Antropologii kultury wizualnej (2012). Redaguje pismo „Widok. Teorie i Praktyki Kultury Wizualnej” (www.pismowidok.org)
Kolejne spotkania:
- 18 kwietnia
- 16 maja
- 30 maja
-
24.02 – 27.05.2018Przyszłość będzie innaWizje i praktyki modernizacji społecznych po roku 1918
Wystawa poświęcona dwudziestoleciu międzywojennemu w Polsce, której narracja zbudowana będzie wokół kluczowych idei społecznych, jakie rodzą się po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku. Koncepcje modernizacyjne skupiające się na potrzebach dotychczas niedowartościowanych grup społecznych — kobiet, dzieci, robotników czy mniejszości narodowych — pokazane zostaną za pomocą szeroko pojętej kultury wizualnej tego czasu (od architektury i wzornictwa po najbardziej nowoczesne wówczas medium — film).
Zachęta – Narodowa Galeria SztukiZachęta