Izabela Chlewińska. Performans.
Centrum w Ruchu
Zachęta – Narodowa Galeria Sztuki
wstęp wolny
czas trwania: godz. 12-15
Artystka trenuje swoją uważność poprzez generowanie ciszy - ciszy jako podstawowej potrzeby człowieka. Cisza to dodatkowe miejsce w przestrzeni publicznej, debacie społecznej, intymnych relacjach. Cisza to szczególne miejsce odpoczynku, wytchnienia, samoobserwacji. Tym miejscem jest ciało. Poprzez różne praktyki indywidualne, jak generowanie dźwięków z ciała, trenowanie uważności w interakcji z widzem oraz rytualne praktykowanie „niczego” performerka wchodzi w intymny kontakt z własnym ciałem. Jest to trening z jednej strony medytacyjny i introwertyczny, a z drugiej bezpośredni i konfrontacyjny - w relacji i sprzeżeniu energetycznym z otoczeniem - obiektami w przestrzeni oraz ludźmi i ich ciałami, wraz z tym, czego nie widać - ich uczuciami, myślami i fantazjami.
Inspiracją dla performansu jest wystawa Koji Kamoji. Cisza i wola życia
Performens jest jednym z etapów przygotowań do premiery nowego spektaklu artystki CISZA, którego premiera odbędzie się w Instytucie Teatralnym we wrześniu tego roku.
CISZA to spektakl, instalacja performatywna i seans leczniczy w jednym. Wychodząc z założenia, że wszyscy potrzebujemy uzdrowienia, tworzymy tymczasową fikcyjną wspólnotę, aby przejść serię ćwiczeń cielesno-słuchowych.
Cisza w przestrzeni publicznej. Cisza w debacie społecznej. Cisza w relacjach intymnych. Cisza to koniec i początek, wejście na nowy poziom postrzegania swojego ciała i rzeczywistości.
Struktura spektaklu ma charakter aleatoryczny i kontrolowany. Zasady działania performera i widza są równorzędne. Performerzy niczego nie udają. Czasami są aktywni, a czasami bierni. Śmieją się. Płaczą. Rozmawiają. Tańczą. Widownia niczego nie ogląda. Wszystkiego doświadcza osobiście.
Izabela Chlewińska. Performerka, choreografka, nauczycielka. Zrzeszona w Centrum w Ruchu, mieszka i tworzy w Warszawie. Odbyła staż w zespole Troubleyn Jana Fabra w Antwerpii, wizytę studyjną w Filadelfii, rezydencję artystyczną w Tokio. Otrzymała stypendium DanceWeb w Austrii.
Swoje autorskie spektakle taneczne - Ophelia is not Dead, Tralfamadoria, Dehumanized Project Nr 1- prezentowała m.in. w Niemczech, Meksyku, Stanach Zjednoczonych, Japonii, Włoszech. Stworzyła instalację performatywną dla niemowląt MaMoMi w Nowym Teatrze w Warszawie. Rozwija swoją metodę pracy z ciałem i głosem. Praktyki takie jak teoria wielkiego docisku, praktykowanie „niczego” i techniki przyjemności bada w projekcie KULTURA CIAŁA. Współpracuje z Teatrem Dramatycznym w Warszawie.
Program „Zachęta na lato / Plac Małachowskiego 3” został zrealizowany dzięki wsparciu finansowemu miasta stołecznego Warszawy:
-
18.06 – 30.09.2018Plac Małachowskiego 3
Punktem wyjścia dla wystawy jest historia miejsca, specyfika gmachu Zachęty, skomplikowana tożsamość instytucji, prywatne opowieści pracowników galerii, odczucia i emocje publiczności i rodzące się w związku z tym pytania czy fenomeny. Na Plac Małachowskiego 3 składają się performanse, spektakle teatralne i taneczne oraz instalacje i działania odbywające się przez cztery letnie miesiące. Przestrzenią wystawy jest plac Małachowskiego — z tej okazji zamknięty dla samochodów, udostępniony artystom i publiczności — oraz sam budynek galerii, a zwłaszcza jego części na co dzień niesłużące prezentacji dzieł sztuki.
Zachęta – Narodowa Galeria SztukiZachęta