Zbigniew Gostomski wielokrotnie zgłębiał problematykę zintegrowania dzieła sztuki z otoczeniem, a problem malarski był dla niego punktem wyjścia do pracy z przestrzenią. Najwcześniejszym jego environment była pierwsza wystawa indywidualna w Galerii Foksal w 1967 roku. Stanowiła ważny krok w odchodzeniu od płaskiego obrazu olejnego na rzecz koncepcji przestrzeni traktowanej jako trójwymiarowy obraz, w którym widz może się zanurzyć. Jego granicami stały się ściany sali wystawowej, a częściami — ramy i płaszczyzny nachylone względem siebie i ścian galerii.


Dodatkowym medium w tym przełomowym w sztuce polskiej environment było fluorescencyjne światło. Anka Ptaszkowska pisała o tej pracy-wystawie:
„Odnosi się wrażenie, jakby artysta trzymał w ręku tę salę i komponował w niej obraz, nie oglądając się na żadne zewnętrzne względy i uwarunkowania. I oto powstała zadziwiająca sytuacja: Gostomski zrobił obraz, ale zobaczyć go nie można – widz znajduje się bowiem wewnątrz obrazu.”

Zbigniew Gostomski (1932–2017) – malarz, twórca instalacji i realizacji environment, związany z polską awangardą powojenną, współzałożyciel Galerii Foksal. W swojej abstrakcyjnej twórczości malarskiej zajmował się badaniem iluzyjności przestrzeni, kontrastów światła i cienia.