Data powstania: 05.01.2017

SALA NEOPLASTYCZNA – przestrzeń wystawiennicza w Muzeum Sztuki w Łodzi mieszcząca się w dziewiętnastowiecznym pałacu fabrykanta Maurycego Poznańskiego, gdzie Muzeum przeniosło się po II Wojnie Światowej. Estetyką nawiązuje do neoplastycyzmu Pieta Mondriana i „Kompozycji przestrzennych” Katarzyny Kobro. Salę, na prośbę dyrektora muzeum Mariana Minicha, zaprojektował Władysław Strzemiński. Pierwotnie jako ostatnia sala wystawowa, dziś jest punktem odniesienia dla współczesnych artystów. Otwarta dla publiczności została w 1948 roku, a prezentowano w niej sztukę awangardową z Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej, przekazaną przez „Grupę a. r.” Dwa lata później została zamalowana na biało, a prezentowane w niej obrazy i rzeźby przeniesione do magazynu. Sztuka awangardowa została odrzucana jako niezgodna z doktryną socrealizmu. Zrekonstruowana po śmierci Władysława Strzemińskiego w 1960 roku przez jednego z jego uczniów – Bolesława Utkina.

Kolekcja Sztuki XX w. Muzeum Sztuki w Łodzi, Wydawnictwo Galerii „Zachęta”, Warszawa 1991
111 dzieł z kolekcji Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2004
Władysław Strzemiński (1893-1952). W setną rocznicę urodzin, red. Jadwiga Janik, Zenobia Karnicka, Janina Ładnowska, katalog wystawy, Muzeum Sztuki w Łodzi, 1994