Data powstania: 15.11.2023

Urodzony w 1957 w Waliłach na Podlasiu

Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom otrzymał w pracowni Tadeusza Dominika w roku 1984 .
Zwrócił na siebie uwagę tuż po studiach, ponieważ jego obrazy różniły się znacznie od malarstwa "nowej ekspresji" uprawianego przez rówieśników. Już wówczas miał przekonanie, że "obraz [...] powinien zawsze bronić się malarstwem i tylko malarstwem", a nie dodanym sensem, pozaartystycznym kodem. Od chwili debiutu jest wyrazistą postacią życia artystycznego, chociaż za główny punkt na mapie świata uznaje rodzinne białostockie Waliły. Podkreśla białoruskie korzenie, identyfikuje się z zamieszkującą tamte tereny mniejszością białoruską w Polsce.

Krótkotrwałym epizodem we wczesnej twórczości Tarasewicza było malarstwo figuratywne. Szybko jednak z niego zrezygnował; obrazy, jak twierdzi, zniszczył. Kategorycznie odrzucił wszelką aluzyjność dzieła, unika "literatury" (w tym autokomentarza), nie nadaje obrazom tytułów. W obrazach z lat 80 które  już wtedy przypominały raczej abstrakcyjne, regularnie skomponowane, wypełnione powtarzającymi się motywami (pnie drzew, szkółki leśne, bruzdy przeoranych pól, ptaki krążące nad ziemią) dekoracyjne dywany (czasami ogromnych rozmiarów), niż odbicia rzeczywistości. Ważne były przede wszystkim ich wartości czysto malarskie – kolor, faktura, światło. Zarazem prostota języka malarskiego bliska była – i do dzisiaj jest – swoistej ortodoksji: Tarasewicz stosuje głównie kolory podstawowe, czasem kontrasty barw dopełniających, niekiedy kontrapunktowanych czernią.Tarasewicz rozwija działania z pogranicza konceptualizmu oraz instalacji. Malując bezpośrednio na ścianach sal wystawowych, zamalowując je od góry do dołu, wraz ze znajdującymi się w tych salach elementami (piec, przewody elektryczne), tworzy "obrazy", które - podobnie jak prace na papierze i płótnie - wpisują się w obszar jego zainteresowań przestrzenią i powietrzem

Oryginalne dokonania artystyczne zapewniły mu udział między innymi w Biennale w São Paulo w roku 1987 i w "Aperto '88" w ramach weneckiego Biennale. Szczególnie zaskakująca była realizacja pod wymownym tytułem Malować w ramach głównego pokazu tegoż Biennale w 2001 roku: "obraz-dywan", "obraz-do-deptania", który zarazem można określić jako "obraz-do-bezpośredniego(fizycznego)-

Tarasewicz wielokrotnie brał udział w zbiorowych prezentacjach sztuki polskiej za granicą, niekiedy w interesujących kontekstach: z Andrzejem Szewczykiem i Krzysztofem M. Bednarskim (Berlin, 1989), z Karolem Broniatowskim, Edwardem Dwurnikiem, Izabellą Gustowską i Jerzym Kaliną (Luksemburg, 1992). Indywidualnie wystawiał między innymi kilkakrotnie w Springer & Winckler Galerie w Berlinie (1998, 2001) i we Frankfurcie nad Menem (1992, 1996), w Galerie Nordenhake w Sztokholmie (1989, 1991, 1993, 2001), w Galleria del Cavallino w Wenecji (1986, 1989, 2001).Otrzymał Paszport "Polityki" (2000), Nagrodę im. Jana Cybisa (2000) oraz Nagrodę Fundacji Zofii i Jerzego Nowosielskich. W 2005 roku został odznaczony przez Ministra Kultury Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Za rok 2006 otrzymał Wielką Nagrodę Fundacji Kultury za "konsekwentne rzucanie wyzwania zarówno tradycyjnemu rozumieniu malarstwa, jak i wszelkim konwencjom rozumienia sztuki". W 2011 roku został Kawalerem Orderu Odrodzenia Polski.

Tarasewicz ma również pasję pozaartystyczną - jest prezesem Związku Hodowców Kur Ozdobnych i posiadaczem przedstawicieli rzadkich gatunków tegoż ptactwa.