Katarzyna Kozyra
Olimpia (biała), 1996
wydruk cyfrowy
dzięki uprzejmości artystki

Na fotografii nawiązującej do słynnego obrazu Olimpia Édouarda Maneta z 1863 roku Katarzyna Kozyra przedstawiła siebie w trakcie chemioterapii, pozbawioną włosów, bez makijażu. Atrybutem pozwalającym zidentyfikować Olimpię jest cienka, czarna, atłasowa wstążka zawiązana na szyi artystki.„Pozwoliłam sfotografować się nagą pod kroplówką, by udowodnić, że chore ciało jest równie godne i normalne, jak zdrowe. Gdy ładnie wyglądasz, nie myślisz, jak funkcjonujesz. Patrząc na chore ciało, czujesz jego śmiertelność. Wszyscy zdrowi są OK, bo nie ma w nich wywalonej na wierzch biologiczności. I chodzą sobie idealni” — wyjaśniała.

Prezentowana fotografia jest częścią serii Olimpia złożonej z wideo (w kolekcji Zachęty) oraz trzech wielkoformatowych fotografii. Wideo dokumentuje wizytę w pokoju pielęgniarskim, gdzie odbywa się próba podłączenia kroplówki pacjentce chorej na raka. Pozostałe dwie fotografie przedstawiają Kozyrę w anturażu nawiązującym do pierwowzoru Maneta oraz nagą starszą kobietę we współczesnym mieszkaniu, również z czarną atłasową wstążką na szyi.

Artystka przypadkowo została modelką w tym projekcie. Początkowo miała być nią jej koleżanka ze szpitalnego pokoju, która chorowała na tę samą chorobę — ziarnicę złośliwą. Niestety Magda zmarła przed rozpoczęciem zdjęć. Kozyra przedstawia chorobę nie jako coś wstydliwego, czego nie powinno się pokazywać, bo kłóci się z wzorcowym wizerunkiem kobiecego ciała. W XIX wieku Manet szokował, ukazując nagość bez zbędnego sztafażu, Kozyra eksponuje prawdę nagiego, chorego ciała.