Data powstania: 13.11.2023

Obraz Wschód słońca z 1965 roku łączy w sobie duchowe i artystyczne zainteresowania malarza. To w nim spotyka się sacrum z profanum – istota twórczości Nowosielskiego. Dzieło przedstawia pejzaż sprowadzony do abstrakcji skomponowany w sposób charakterystyczny dla świętych ikon. Wpisujące się konwencję przedstawienia piękna natury zbudowane jest z geometrycznych figur i świetlistych kolorów. Obraz w umowny a jednocześnie czytelny sposób oddaje esencję budzącego się do życia dnia. Słońce otoczone świetlistym nimbem umieszczone zostało w centrum kompozycji podobnie jak postaci świętych w ikonach. Stało się świętym bytem. Po bokach w wydzielonych, geometrycznych formach tworzących barwne płaszczyzny dostrzec można fragmenty krajobrazu oraz słońce w czterech innych ujęciach. Podobnie jak w niestereotypowym przedstawieniu wschodu słońca i świętości, w obrazie wybrzmiewa temat abstrakcji.  Nie chodzi tu jednak tylko o estetyczną grę zestawionych ze sobą zgeometryzowanych form. Abstrakcja w twórczości tego artysty odnosi się przede wszystkim do bytu najwyższego, do transcendencji, której emanację stanowi światło. Odpowiednikiem takiej jasności, działania czynnika boskiego jest w ikonie złoty nimb i złote tło. Artysta, głęboko zakorzeniony w sztuce cerkiewnej, dokonuje reinterpretacji świętego obrazu na język sztuki współczesnej.