Wystawa Henryka Stażewskiego w Galerii Foksal z czerwca 1967 roku była radykalnym gestem zerwania z tradycyjną formą prezentacji dzieła. Artysta zaaranżował przestrzeń jako całościowe doświadczenie: reliefy i płaszczyzny barwne wychodziły poza ściany, obejmując podłogę i angażując widza w aktywną obecność. Czerń otoczenia intensyfikowała odbiór koloru i formy, a kompozycja przestrzenna stawała się środowiskiem, nie tylko tłem. Było to jedno z pierwszych w Polsce działań o charakterze environmentu, wyznaczające nowy sposób myślenia o sztuce konkretnej – jako działającej w realnej przestrzeni i czasie.


Henryk Stażewski (1894–1988) – malarz, teoretyk sztuki i jedna z najważniejszych postaci polskiej awangardy XX wieku. Od lat 20. związany z konstruktywizmem, w latach 60. i 70. tworzył przestrzenne reliefy, łącząc kolor, geometrię i architekturę w radykalnych aranżacjach wystawienniczych.