W maju 1970 roku Ewa Partum obroniła pracę dyplomową w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Miesiąc później w ramach wystawy Informacja — wyobraźnia — działanie. Antybiennale plakatu w stołecznej Galerii Współczesnej zrealizowała Obszar zagospodarowany wyobraźnią, będący materialną realizacją koncepcji zawartej w części teoretycznej jej pracy magisterskiej. Wykorzystała fragmenty tego tekstu jako towarzyszący pracy, rozdawany publiczności manifest, łącząc w nim poezję i sztukę, w nawiązaniu do awangardowej tradycji ich współistnienia. Postulowała praktykę artystyczną, która kreować miała nowe sposoby percepcji i niekonwencjonalne sposoby postrzegania rzeczywistości oraz narzucać nową wrażliwość poznawczą. Idea pobudzenia percepcji i wyobraźni w kontekście polityki kulturalnej w okresie państwowego socjalizmu, wszechobecności cenzury i języka propagandy posiadała niewątpliwie polityczny wydźwięk.

Realizacja tej pracy była dla Partum pierwszą okazją, aby wypowiedzieć się w przestrzeni galerii. Poprzez odwołanie się do kategorii „wyobraźni” artystka podjęła krytyczny dialog z formułą wystawy rozumianej jako miejsce ujawniania faktów artystycznych. Zaproponowała przekroczenie tej konwencji i potraktowanie przestrzeni jako aktywnej formy pojmowanej jako działanie. Poprzez konfrontację fizyczności sztuki z afektywnością poezji zaoferowała nowy sposób kształtowania związków pomiędzy tymi dwoma praktykami.