Wystawa Bronisława Kopczyńskiego wraz z równoległymi pokazami grafik i rysunków Tadeusza Kulisiewicza oraz obrazów Stanisława Dybowskiego były pierwszymi indywidualnymi wystawami żyjących polskich artystów urządzonymi przez Centralne Biuro Wystaw Artystycznych (CBWA) w odbudowanym gmachu Zachęty. Choć w tym zestawieniu bez wątpienia największą indywidualnością twórczą był Kulisiewicz, to obecność Kopczyńskiego można uznać nie tylko za kurtuazyjny gest wobec siedemdziesięcioletniego już wówczas  malarza (notabene wystawie tej nie nadano właściwie jubileuszowego charakteru, jedynie Juliusz Gomulicki we wstępie do katalogu wspomniał mimochodem, że ekspozycja „zbiega się z datą 45-lecia twórczości artystycznej” Kopczyńskiego).