Wyłączona z getta, „aryjska” Chłodna dzieliła warszawskie getto na część północną (duże getto) i południową (małe getto). Na pierwszym planie po lewej I Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów przy Waliców 25. Na środku Chłodnej skwer Księdza Jerzego z kamieniem-obeliskiem ku czci ks. Jerzego Popiełuszki i krucyfiksem na osi kamienicy Zygmunta Lewina przy Chłodnej 20 (1913, architekci Józef Napoleon Czerwiński i Juliusz Heppner). Kamienica Lewina zwana była w getcie Białym Domem, ponieważ mieszkali w niej m.in.: prezes Rady Żydowskiej, inż. Adam Czerniaków i kierownik Żydowskiej Służby Porządkowej, płk Józef Szeryński. Na osi d. Białego Domu w kierunku północnym ostaniec zabudowy getta przy Ogrodowej 13/29, dalej fragment ostańca w alei Solidarności 145 (d. Leszno 73). W prześwicie między blokami widoczna ulica Żelazna z ostańcami zabudowy po stronie nieparzystej (numery 89, 91), pełniąca na tym odcinku funkcję zachodniej granicy getta. Dalej w kierunku północno-zachodnim ostaniec przy Ogrodowej 50. W bezpośrednim sąsiedztwie bloku przy Chłodnej 22 betonowy postument upamiętniający jedną z dwudziestu jeden bram getta wraz z zaznaczeniem linii muru na poziomie chodnika (instalacja z 2008 roku autorstwa Eleonory Bergman i Tomasza Leca). Przy skrzyżowaniu Chłodnej i Żelaznej, niewidocznym na zdjęciu, znajdował się drewniany most dla pieszych łączący małe i duże getto od stycznia do jesieni 1942 roku.