Gabriel Narutowicz (1865–1922) był inżynierem hydrotechnikiem, kierownikiem budowy wielu elektrowni wodnych w Europie Zachodniej, profesorem na Politechnice w Zurychu. W 1919 roku powrócił do kraju i zaczął pełnić funkcje publiczne. Był bezpartyjnym kandydatem na prezydenta, wystawionym przez PSL „Wyzwolenie”. 9 grudnia 1922 roku po kilku turach wyborów wygrał ze swoim prawicowym przeciwnikiem hr. Maurycym Zamoyskim dzięki połączonym głosom lewicy, centrum i mniejszości narodowych. Środowiska prawicowe nie zamierzały zaakceptować tego wyniku, organizowały manifestacje i pochody protestacyjne. Jednocześnie rozpoczęła się nagonka w prasie, na łamach której oskarżano prezydenta o kosmopolityzm, areligijność i popieranie „żydostwa”. Publicysta „Rzeczypospolitej” Stanisław Stroński pisał: „Obce narodowości, Żydzi, Niemcy, Ukraińcy głosami swymi, w liczbie 103, dołączanymi do mniejszości głosów polskich, w liczbie 186, narzuciły wczoraj większości polskiej, w liczbie 256, mianowicie 227 za p. Maurycym Zamoyskim i 29 kartek białych, wybór p. Gabriela Narutowicza na Prezydenta Rzplitej Polskiej”.

Eligiusz Niewiadomski (1869–1923) uczył się w Szkole Rysunkowej Wojciecha Gersona i Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Wystawiał swoje obrazy w Zachęcie i otrzymywał za nie nagrody. Publikował teksty krytyczne w „Kurierze Codziennym”, „Kurierze Warszawskim” i „Tygodniku Ilustrowanym”. Brał udział w pracach nad programem otwartej w 1904 roku Warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych, a później był wykładowcą historii sztuki tej uczelni. Współpracował z Ministerstwem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (następnie Ministerstwem Sztuki i Kultury), gdzie zajmował się sprawami edukacji artystycznej. W 1897 roku wstąpił do tajnej organizacji Liga Narodowa, która stanowiła podstawę nowego obozu politycznego – Narodowej Demokracji. Przemycał z Galicji do Królestwa Polskiego nielegalne wydawnictwa „Przegląd Wszechpolski” i „Polak”, za co został aresztowany przez rosyjską policję i kilka miesięcy spędził w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Wraz z upływem czasu jego poglądy polityczne ulegały radykalizacji.